Οι ληστοσυμμορίες του Σαρακατσάνου Βαγγέλη Τάκου και του Θύμιου Γάκη στις 27 Ιουλίου 1884 στο Μέτσοβο, απήγαγαν την κόρη του Νικολάκη Αβέρωφ, Ευδοκία, σύζυγο του Σεργίου Τζοανόπουλου, την περίφημη Βασιλαρχόντισσα του δημοτικού τραγουδιού.
Η απαγωγή έγινε μετά από προτροπή του Μετσοβίτη Γεωργίου Ντάλα και το Μεσολογγίτη Φλέγκα, που εργαζόταν στο Μέτσοβο και τον οποίο είχε ραπίσει ο Νικολάκης Αβέρωφ, επειδή πέρασε από το Κουλτούκι του Μετσόβου, όπου κάθονταν μόνο οι άρχοντες.
Οι ληστές μετά την απαγωγή κατέφυγαν στο πυκνοδάσος της Βάλια Κάλντα και σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή στην περιοχή Περτουλίου Τρικάλων.
Ο Γάκης συνελήφθη το 1894, κατόπιν προδοσίας, και δικάστηκε στα Γιάννενα σε ισόβια δεσμά.
Η μαρτυρία της Βασιλαρχόντισσας Ευδοκίας, την οποία ο Γάκης κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της την προστάτεψε, στάθηκε ικανή για τη μη καταδίκη του ληστή σε θάνατο.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Γάκης μετά την απόδοση χάριτος, κατέφυγε με τη βοήθεια των Χατζηγακαίων στο Παπασλί της Μ. Ασίας, όπου παντρεύτηκε την κόρη του εκεί δημάρχου, Παναγιώτη Κλάρα, Ευαγγελία.
Κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία βοήθησε με όλες του τις δυνάμεις τον Ελληνικό Στρατό.
Οι στίχοι:
Ώρε δεν είναι κρίμα κι άδικο
Βασιλαρχόντισσα;
Δεν είναι και αμαρτία να είναι η Βασί -
να είναι η Βασίλω, η Βάσω σε ερημιά;
Ώρε να είναι η Βασίλω μ’ σ’ ερημιά
Βασιλαρχόντισσα;
ώρε, σε κλέφτικα λημέρια
να στρώνεις πε-
ώρε να στρώνεις πεύκα, Βάσω μ’, στρώματα;
Ώρε να στρώνεις πεύκα, στρώματα
Βασιλαρχόντισσα
ώρε και οξιές για μαξιλάρια κι ο
ο Θυμιογάκης
ώρε και ο Θυμιογάκης, Βάσω, φώναξε…
ώρε και ο Θυμιογάκης φώναξε
Βασιλαρχόντισσα
ώρε από ψηλή ραχούλα “για σήκω πα-
για σήκω Βάσω, γιε μου, κι έφεξε…”
