«Λεηλασία» στο «ναυάγιο του Γυθείου» σταμάτησε στο «παρά πέντε» το λιμεναρχείο, που συνέλαβε, το μεσημέρι της Παρασκευής, 3 Βούλγαρους να έχουν αφαιρέσει μεταλλικά αντικείμενα από το προσαραγμένο ναυάγιο «Δημήτριος».
Το ναυάγιο του «Δημήτριος» βρίσκεται σε απόσταση περίπου 5 χιλιομέτρων από το Γύθειο, στην παραλία Σελινίτσας (περιοχή Βαλτάκι, στο Δήμο Ευρώτα) και έχει πάρει μυθικές διαστάσεις η… παρουσία του.
Άλλοι μιλάνε για ένα «τσιγαράδικο», που έκανε λαθρεμπόριο μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας και άλλοι για πλοίο- φάντασμα αγνώστου ιδιοκτησίας.
Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Το μικρό φορτηγό «Δημήτριος», Ν. Πειραιά 2707, βρίσκεται προσαραγμένο εκεί από τις 23 Δεκεμβρίου 1981, αφού ουσιαστικά είχε εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες του, το «κυνηγούσαν» δανειστές ενώ είχαν παρουσιαστεί μηχανικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να παραμένει επί ένα χρόνο ακινητοποιημένο στο λιμάνι του Γυθείου.
Ωστόσο, ο μύθος και το αρμονικό «δέσιμο» του ναυαγίου με το τοπίο της πανέμορφης παραλίας έχει κάνει το «Δημήτριος» ένα τουριστικό αξιοθέατο αν και πάντα υπάρχει στις σκέψεις των φορέων της περιοχής η δυνατότητα απομάκρυνσής του.
Αυτή την εικόνα ήρθαν, στην ουσία, να διαταράξουν οι 3 Βούλγαροι, που προφανώς θεώρησαν ότι τα «παλιοσίδερα» του πλοίου θα ήταν για αυτούς μια καλή πηγή εσόδων.
Όμως, το μεσημέρι της Παρασκευής περίοικοι όταν αντελήφθησαν τους τρεις άνδρες να φορτώνουν στο ΙΧ αυτοκίνητό τους μεταλλικά τμήματα από το πλοίο ενημέρωσαν το λιμεναρχείο.
Οι λιμενικοί έσπευσαν συνέλαβαν τους 3 άνδρες και προχώρησαν στην κατάσχεση των μεταλλικών τμημάτων και του οχήματος ενώ οι ίδιοι με εντολή του εισαγγελέα αφέθηκαν ελεύθεροι μέχρι να οριστεί τακτική δικάσιμος.
Η ιστορία του ναυαγίου
Στο βιβλίο του αείμνηστου επίτιμου Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος Χρήστου Ντούνη «Τα ναυάγια στις ελληνικές θάλασσες» διαβάζουμε για το «Δημήτριος» (πρώην Klintholm), χωρητικότητας 965 κόρων και μήκους 67 μέτρων, που είχε ναυπηγηθεί το 1950, ότι ήταν «ιδιοκτησίας των Αδελφών Μολλάρη κατά 76,75% και των Αδελφών Ματσινού κατά 23,25%».
Για την ιστορία του, δε, διαβάζουμε:
«Το πλοίο είχε καταπλεύσει έκτακτα στο Γύθειο την 4η Δεκεμβρίου 1980 λόγω ασθενείας του πλοιάρχου και της ανάγκης εισαγωγής του σε νοσοκομείο. Πάντως, με αφορμή τον κατάπλου δημιουργήθηκαν προβλήματα οικονομικής φύσεως με το πλήρωμα, αλλά και θέματα βλαβών στη μηχανή καθώς και ελλείψεις ασφαλείας στο πλοίο, ενώ παράλληλα επεβλήθησαν ασφαλιστικά μέτρα από διάφορους δανειστές. Το πλήρωμα απολύθηκε και η φύλαξη του πλοίου ανατέθηκε στους Γεώργιο Δανιήλ και Βασιλ. Παρηγόρη.
»Το σκάφος ήταν πλαγιοδετημένο στο εσωτερικό του λιμένα Γυθείου. Τον Ιούνιο του 1981 το σκάφος εξακολουθούσε να παραμένει στην ίδια θέση αλλά ειδοποιήθηκαν από τη λιμενική αρχή οι πλοιοκτήτες ότι το σκάφος κατέστη επικίνδυνο λόγω αποκοπής των κάβων ενώ συγχρόνων είχε πάρει κλίση προς τη δεξιά πλευρά από την εισροή υδάτων στα κύτη του.
»Από τη Λιμενική Αρχή ζητήθηκε η μεθόρμιση του σκάφους εκτός λιμένα σε ασφαλές αγκυροβόλιο. Όμως, δεν υπήρξε ανταπόκριση εκ μέρους των πλοιοκτητών μέχρι και το Νοέμβριο, που περί ώρα 12.30 της 9/11/1981 λόγω των πολύ δυσμενών καιρικών συνθηκών το σκάφος παρασύρθηκε από το αγκυροβόλιο του και απομακρύνθηκε περί τα δύο μίλια σε στίγμα (….), όπου και αγκυροβόλησε προσωρινά. Όμως, όχι για πολύ χρόνο αφού την 23η Δεκεμβρίου 1981 παρασύρθηκε πάλι και προσάραξε αυτή τη φορά στη θέση Βαλτάκι του Λακωνικού κόλπου περί τα 3 μίλια βορειοανατολικά του Γυθείου. Εκεί το σκάφος εγκαταλείφθηκε χωρίς να έχει επιδειχθεί ενδιαφέρον για την τύχη του».