Ο όσιος Λεόντιος ήταν μέλος της οικογένειας Πασομένου από τη Στεμνίτσα. Έζησε κατά το 18ο αιώνα και ασκήτεψε σε σπήλαιο στην κορυφή του βουνού Καστανιά, που βρίσκεται απέναντι από το χωριό Μπεζενίκο (σήμερα: Βλαχέρνα) της επαρχίας Μαντινείας. Ένα χρόνο μετά το θάνατό του, βρήκαν το λείψανό του να ευωδιάζει. Θεωρήθηκε τότε ως ένδειξη ότι ο μοναχός είχε αγιάσει και τα οστά του μεταφέρθηκαν στη μονή Αγίου Δημητρίου κοντά στη Στεμνίτσα. Μετά την καταστροφή της μονής κατά τα Ορλωφικά από τους Τουρκαλβανούς, αναφέρεται ότι αυτοί πήραν μαζί τους και την κάρα του οσίου, την οποία πούλησαν σε χριστιανούς στην Πρέβεζα και από τότε αγνοείται η τύχη της. Σήμερα σώζονται μόνο λίγα τεμάχια από τα λείψανα του οσίου.

Η μνήμη του οσίου Λεοντίου παραμένει ακόμη ζωντανή στη Γορτυνία και στη Μαντινεία. Πιστεύεται επίσης ότι αυτός ανήγειρε και μικρό ευκτήριο οίκο, το λεγόμενο «Μοναστηράκι» κοντά στο σπήλαιο που ασκήτευε. Τα ερείπιά του ναού σώζονταν μέχρι το 1902, όταν κτίστηκε στη θέση αυτή νέα εκκλησία γνωστή ως «Παναγία η Βλαχέρνα».