facebook twitter youtube googleplus
on/off

ΚορώνηΑξιοθέατα: Το Κάστρο

Μία πετρώδης γλώσσα της στεριάς μπαίνει μέσα στη θάλασσα σχηματίζοντας ένα μικρό ακρωτήρι, στο ΝΑ άκρο του αριστερού ποδιού της Μεσσηνίας που βλέπει ανοικτά στο Μεσσηνιακό κόλπο και όχι μόνο. Στο ψηλότερο σημείο αυτής της χερσαίας γλώσσας υψώνεται το θρυλικό κάστρο της Κορώνης, που φιγουράρει σε όλους τους ταξιδιωτικούς οδηγούς, με τους δυο μεγάλους τετράγωνους πύργους. Έτσι, μία φυσικά οχυρή θέση, έγινε φρούριο δυσκολόπαρτο κι ασφαλές καταφύγιο των κατοίκων της γύρω περιοχής, που είναι πνιγμένη στο πράσινο της ελιάς και της συκιάς. Πίσω από τα ψηλά τείχη και πέρα από τον περίβολο η θέα είναι καταπληκτική και σε αποζημιώνει. Απέραντο γαλάζιο από τη μια και μια δεντρόφυτη νησιωτική πολιτεία από την άλλη μεριά.Στη βόρεια πλευρά του μικρού ακρωτηρίου απλώνεται σήμερα η γραφική πολίχνη της Κορώνης, χτισμένη αμφιθεατρικά με ωραία σπίτια, που σκαρφαλώνουν μέχρι τους πρόποδες του κάστρου πάνω. Ένας κατηφορικός δρόμος, σωστό νησιώτικο καλντερίμι, με λευκά πεζούλια και γλάστρες γεμάτες πολύχρωμα λουλούδια, οδηγεί από το κάστρο σε μια μικρή κλειστή πλατεία. Μέσα στην πόλη τα καλντερίμια σχηματίζουν τεθλασμένη πορεία. Όλα τα κτίρια είναι διατηρητέα, πιστά στην τυπική μεσαιωνική αρχιτεκτονική, με τα πέτρινα μικρά μπαλκόνια και τις σιδεριές.Μπροστά στη πόλη απλώνεται το ήμερο ψαρολίμανο με το μόλο και τα ψαροκάικα, ενώ ένας πέτρινος βραχίονας στα ανατολικά το προστατεύει από τη φουρτούνα της Θάλασσας. Φυσική ομορφιά, κρυμμένη κάτω από αιώνες ιστορίας. Από ψηλά δεν ξεχωρίζεις σχήματα, μόνο χρώματα, ζωηρά και χαρούμενα. Στο μόλο ψαροταβέρνες και ουζάδικα «τραβούν» μεγάλη κίνηση από τα γειτονικά χωριά μόλις πέσει το φως της ημέρας. Μια απόκρημνη κατωφέρεια αρχίζει από το κάστρο προς τα ΒΑ και κατρακυλάει μέχρι τη θάλασσα όπου διακρίνονται κάποια ίχνη σκαλοπατιών αρχαίων και τμήματα αρχαίου μόλου. Νότια, η ακτογραμμή ξεκινάει από τη βραχώδη κόψη του «ρεσάλτου» κάτω από το κάστρο, και φτάνει να σχηματίζει μια χαριτωμένη καμπυλόμορφη πλαζ νοτιότερα, γραφικότατη και τουριστικά αξιοποιημένη. Η πόλη ζωντανεύει αμέσως μόλις οι μέρες αρχίσουν να ζεσταίνουν.

Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά και τα στενά δρομάκια από τον μόλο φτάνουμε στη βόρεια πλευρά του κάστρου, κοντά στη «μεγάλη πόρτα» του, που ανάγεται στα χρόνια της Ενετοκρατίας. Στο σημείο εκείνο η τοιχοποιία είναι επιμελημένη και ισοδομική, γιατί, όταν χτιζόταν, και χρήματα υπήρχαν και αρχιτεκτονικό γούστο περίσσευε.Η κεντρική πύλη διατηρείται πολύ καλά. Είναι επιβλητική και μνημειακή, με χτίσιμο επιδέξιο και πέτρινο. Είναι από μόνη της ένα μνημείο αυτοτελές. Η σύνθεση της πανύψηλης αυτής πύλης μαρτυρεί όλα τα χαρακτηριστικά της ναυτικής Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου. Ψηλά επάνω, το άνοιγμα της πύλης σχηματίζει οξυκόρυφο γοτθικό τόξο και, πάνω από αυτό, ανοίγεται μεγάλο τοξωτό παράθυρο, μέσα στο οποίο υπήρχε χώρος για στάθμευση φρουράς παρατηρητών. Απ’ έξω, στη βάση ενός προμαχώνα, «στις πρώτες σειρές των δόμων, διακρίνονται 2-3 τουλάχιστον σπόνδυλοι πώρινων κιόνων κλασικής εποχής, χτισμένοι ολοζώντανοι, στοιχειωμένοι, θαρρείς σαν τη γυναίκα του πρωτομάστορα».Από την κεντρική πύλη ανηφορίζει κανείς το γραφικό καλντερίμι, μέσα πλέον στο κάστρο, ανάμεσα στα ξερά χόρτα, τα ταπεινά ελαιόδεντρα και τις πρασινάδες των μικρών, λίγων σπιτιών που έχουν απομείνει εκεί. Πιο πάνω, το δρομάκι διχάζεται: κατευθείαν επάνω οδηγεί στον Άγιο Χαράλαμπο, στο γυναικείο μοναστήρι και στο νεκροταφείο. Αριστερά προχωρά στο ανατολικό πλευρό του κάστρου, στη μικρή χερσόνησο της «Λιβαδιάς». Παλιά, εδώ βρισκόταν το σεράι του μπέη της Κορώνης. Εδώ υπάρχει και η θυροπούλα, το «παραπορτάκι» που με κρυφή ανεμόσκαλα έβγαζε στη Λιβαδιά και από εδώ έμπαιναν μέσα οι κρυφοί απεσταλμένοι ή έβγαιναν μυστικά οι μαντατοφόροι του κάστρου. Βγαίνοντας από τη θυροπούλα βρίσκεται κανείς στον επίπεδο χώρο-αλώνι, προ των τειχών. Μπροστά υπάρχουν τα ερείπια θόλου («μπιτζιχανέ») φορτωμένα με αγριολούλουδα. Παρακάτω, νότια, σώζεται ένας άλλος «μπιτζιχανές», που οι ντόπιοι τον ονομάζουν «σκοταδαριό». Είναι ένας βαρύς προμαχώνας, ημικυκλικός απέξω. Εσωτερικά ανοίγεται μικρή είσοδος με γοτθικό περίγραμμα. Ο φρουριακός αυτός χώρος ήταν άψογα οργανωμένος με μυστικές διόδους, διεξόδους προς τη θάλασσα, κρυφές στοές επικοινωνίας, μυστικά κλιμακοστάσια, παραπλανητικούς διαδρόμους και συμμετρικά πολυβολεία γεμάτα πολεμοφόδια.

Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ
Το κάστρο της Κορώνης έχει μάλλον τετράγωνο σχήμα, Σε κάθε γωνία του προβάλλει σχεδόν κυκλικά ένας προμαχώνας (μπιτζιχανές). Τα τείχη τριγύρω περιτρέχονται με επάλξεις/πολεμίστρες. Τέτοιες επάλξεις έχουν και οι τέσσερις προμαχώνες. Το κάστρο έχει διπλή σειρά τειχών (όπως το Νεόκαστρο της Πύλου). Η εσωτερική πλευρά, της ακρόπολης είναι προς το δυτικό μέρος του κάστρου, δηλαδή στο ψηλότερο σημείο όπου βρίσκεται και το μοναστήρι. Εκτός από την ανατολικά πλευρά ( όπου υπάρχουν οι δύο προμαχώνες και τα σαράι του αρχιμπέη, που έβλεπε προς τη Λιβαδιά), η βόρεια και η νότια πλευρά του κάστρου υψώνονται μπρος στη θάλασσα. Η βόρεια κατηφορίζει στολισμένη με τα γραφικά σπιτάκια της πολιτείας της Κορώνης. Η νότια πλευρά γκρεμίζεται απότομα στα βράχια του «Ρεσάλτου» κι ύστερα σβήνει σε μια χαριτωμένη ακρογιαλιά. Δυτικά, η πλευρά του κάστρου έχει πάλι σπίτια της Κορώνης και, πέρα μακριά, διακρίνονται οι καταπράσινοι λόφοι της ενδοχώρας. Στην κορυφή του λόφου, υπάρχουν, όπως ήδη είπαμε, ο ναός της Αγίας Σοφίας, το νεκροταφείο και το παλαιοημερολογίτικο μοναστήρι του Προδρόμου. Χαμηλότερα, και κάτω ακριβώς από τη νότια πλευρά των τειχών, υπάρχει η Εκκλησία της Παναγίας της Ελεήτριας.

Πηγή

Γράψτε το σχόλιό σας.