Η μονή του Αγίου Αθανασίου στα βόρεια του χωριού της Χρυσόρραχης, μέσα σε πυκνό πουρναρόδασος, φρουριακού τύπου με ψηλό μαντρότοιχο, μετόχι άλλοτε, (μετά τον 16ο αιώνα και μέχρι το 1718) της Ευαγγελίστριας Σωσίνου, ο ναός της οποίας, μονόκλιτη βασιλική, καμαρόσκεπη και κατάγραφη (διπλή αγιογράφηση) ιστορήθηκε το έτος ΑΨΜ (=1740) «δια χειρός αμαρτωλού Νικολάου», που αγιογράφησε και μονή των Μετεώρων και συμπληρώθηκε το 1756 από τους Καπεσοβίτες Ιωάννη και Αναστάσιο. Στην εσωτερική γραφική και ήσυχη αυλή του μοναστηριού υπάρχουν τα κελιά, η Τράπεζα και η Στέρνα, χτισμένη και αυτή το 1756. Σύμφωνα με ενυπόγραφη δήλωση των μουχταροδημογερόντων του (28 Οκτωβρίου 1865), το μοναστήρι είχε στην κατοχή του «εξ αμνημονεύτων χρόνων» 54 χωράφια 204 στρεμμάτων από τα οποία έδινε μόνο το δέκατον «εις τους κατά καιρόν σπαχήδες του τόπου μας, Ομέρ αγά Πέτα και λοιπούς κατά τα μπεράτια των. Αφού δε, καταλήγει, συνεστήθη το βασιλικόν τανζιμάτ εις τα μέρη μας δίδετε το δέκατον εις τον βασιλικόν χαζνέν…»
Από τα έσοδα της μονής πληρώνονταν και ο εκάστοτε «ελληνοδιδάσκαλος», που δίδασκε στο σχολείο του χωριού. Η μονή πανηγυρίζει με παράθεση δείπνου κοινού, παλαιοκαιρίσια μαγειρίτσα, το πρώτο Σαββατοκύριακο μετά το Δεκαπενταύγουστο, γιορτή της 1η Σεπτεμβρίου του Αγίου Συμεών του Σπηλίτη, η κάρα του οποίου ανήκει στην μονή και ήρθε από την Κωνσταντινούπολη, άγνωστο πότε.
){kind=link}