Πριν το 1890 (περίπου) οι χωριανοί έβλεπαν ένα φως στο νότιο μέρος του χωρίου και έτσι σε εκείνο το σημείο αποφασίστηκε να χτίσουν το παλαιό εκκλησάκι του αγίου Γεώργιου. Όταν χτίστηκε η εκκλησιά ιστορίες λένε πως αυτό το φως σταμάτησε να φέγγει.

Μετά το 1973 η εκκλησία όντας ετοιμόρροπη οι χωριανοί αποφάσισαν να την επισκευάσουν. Εκείνες τις ημέρες ο ιερεύς του χωρίου Πατήρ Ζαχαρίας την Δευτέρα του Πάσχα, είπε στους συγχωριανούς να μην πάει κανείς το πρωί στην εκκλησιά διότι ήταν ετοιμόρροπη και θα τελούσε την λειτουργιά μόνος του για τελευταία φορά.

Οι κάτοικοι δεν άκουσαν σε αυτή τη παράκληση του ιερέα και όλο το χωριό το επόμενο πρωί βρισκόταν  στην εκκλησία. Μετά το τέλος της λειτουργίας και εφόσον μοιράστηκε η αρτοκλασία και το γλυκό, έφυγαν πρώτα οι γυναίκες και ύστερα ακολούθησαν οι άντρες. Όταν απομακρύνθηκαν 100 μέτρα περίπου ακούγεται ένα δυνατός κρότος. Ένα παιδί έτρεξε και ενημέρωσε πως είχε κοπεί η κολώνα της σκεπής και πως είχε πέσει στο κέντρο του Ναού. Αυτό πρόκειται για ένα θαύμα του αγίου Γεώργιου διότι αν είχε συμβεί  νωρίτερα θα σκοτώνονταν πολλοί κάτοικοι του χωρίου.