Τα Κραβαροχώρια είναι γνωστά και ως Μπουλιαροχώρια. Χωριά δηλαδή από τα οποία ξεκινούσαν οι περιπλανώμενοι Μπουλιαραίοι πού έκαναν δουλειές του ποδαριού (φωτογράφοι, ζητιάνοι, μικροπωλητές, εμπειρικοί γιατροί, ξορκιστές κ.λπ) και κάλυπταν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά έφταναν μέχρι το εξωτερικό. Οι Μπουλιαραίοι, όπως και οι Βλάχοι χρησιμοποιούσαν συνθηματική γλώσσα, τα μπουλιάρικα, για να μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους για τις επαγγελματικές και λοιπές ανάγκες τους.
Η γλώσσα τους ήταν μίγμα από άλλες συνθηματικές γλώσσες διαφόρων διαμερισμάτων της χώρας μας, ρουμάνικα, σέρβικα, τούρκικα κ.λπ όπου ταξίδευαν για καλύτερη τύχη.
Επίσης οι Λαγκαδιανοί χτίστες (ορεινή Αρκαδία) χρησιμοποιούσαν, συνθηματική γλώσσα για να συνεννοούνται μεταξύ τους χωρίς τα λεγόμενα τους να γίνονται αντιληπτά από τους γύρω. Σκοπός ήταν να προφυλάξουν τα συμφέροντά τους, να ξεγελάσουν το νοικοκύρη, να αμυνθούν απέναντι στην αρνητική άποψη που είχε γι’ αυτούς ο κοινωνικός περίγυρος. Την τοπικής εμβέλειας συνθηματική γλώσσα που χρησιμοποίησαν ονόμαζαν Μπολιάρικα ή Ρεκουναίικα.
