ΜΑΡΩ ΚΑΒΑΦΑΚΗ: Ο συγγραφέας ενός ιστορικού θεατρικού έργου οφείλει να διαθέτει ευαισθησία και την απαιτούµενη  σοβαρότητα απέναντι στην αποστολή του. Ο Πέτρος Χουτζούµης -ο καταξιωµένος και µε Ά΄  Βραβεία θεατρικός συγγραφέας- διακρίνεται όχι απλά µόνον για την ευαισθησία και την απαιτούµενη σοβαρότητα απέναντι στην αποστολή του αλλά και για τη διεισδυτικότητα και κριτική ικανότητα µε τις οποίες διαχειρίζεται τα κοινωνικού και ιστορικού προβληµατισµού  θεατρικά του έργα. Με το ιστορικό θεατρικό του έργο «Λάµπρος Κατσώνης, Ο Θαλασσοµάχος του Αιγαίου» των εκδόσεων «∆Ω∆ΩΝΗ» εισάγει στην ελληνική ιστορική δραµατουργία µία ‘’καινούργια αίσθηση’’.  Ανοίγει έναν καινούργιο δρόµο.  ∆ρόµο καινούργιο για την ελληνική θεατρική ιστορική  δραµατουργία εφόσον ο Πέτρος Χουτζούµης χτίζει επάνω σε γερά θεµέλια τη δοµή του «Λάµπρου Κατσώνη» του.  Και τούτο διότι για  τους δύο πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες που δηµιούργησε µε ιδιαίτερη δεξιοτεχνία –του Λιβαδίτη  Κατσώνη και της Τσαρίνας  Αικατερίνης- βασίστηκε στα ιστορικά αρχεία τα οποία έφεραν στο  φως οι πρόσφατες επιστηµονικές  έρευνες σοβαρών ιστορικών, ξένων, αλλά και ενός Έλληνα, άξιου ιδιαίτερων συγχαρητηρίων για την ενδελεχή ερευνητική, επιστηµονική του εργασία:  του Λιβαδίτη  Πάνου Ν. Στάµου, ∆ιδάκτορα Ιστορίας της Ρωσικής Ακαδηµίας Επιστηµών. Και οι δύο πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες του έργου – ο Λιβαδίτης ΄΄ριψοκίνδυνος οραµατιστής΄΄και η Ρωσίδα Αυτοκράτειρα, είναι πολυσύνθετοι. Είναι ενδιαφέροντες.  Είναι αντισυµβατικοί.  Η ιδιαιτερότητα των µακρόπνοων –και συχνά αντικρουόµενων- στόχων  τους κατά το τελευταίο τέταρτο του συγκλονιστικού σε νεωτερικές επαναστατικές ιδέες 18ου αι., συνέβαλε στο να επηρεάσουν ο καθένας µε διαφορετικό τρόπο τις ιστορικές εξελίξεις της εποχής.      Στο Θεατρικό του ΄Εργο «Λάµπρος Κατσώνης Ο Θαλασσοµάχος του Αιγαίου», ο Πέτρος Χουτζούµης, µε πλήρως αφοµοιωµένα τα ιστορικά γεγονότα, αξιοποίησε τη δυνατότητα που του παρείχε η συγγραφική φαντασία και την ενσωµάτωσε σε ρόλο πρωταρχικό εντάσσοντας µε αυτόν τον τρόπο στο ιστορικό δράµα του στοιχεία υπερρεαλισµού.      Αυτόν τον κυρίαρχο ρόλο και την επίδραση που είχε  στη ζωή του ίδιου του Λάµπρου Κατσώνη επέλεξε να τον αποδώσει ο θεατρικός συγγραφέας, µε έντονα υπερρεαλιστικά στοιχεία, στη Μεγάλη Αικατερίνη: Την Τσαρίνα στο έργο.       Η δυναµική των  φανταστικών, υπερρεαλιστικών σκηνών σε συνδυασµό µε τη δυναµική των διαλόγων µεταξύ της Τσαρίνας του ονείρου και του κοιµισµένου θαλασσοµάχου είναι ίσως οι σηµαντικότερες του έργου.      Αισθάνοµαι την ανάγκη να οµολογήσω ότι ένιωσα το ίδιο συγκλονισµένη –ενώ απλώς διάβαζα τις σκηνές αυτές- και βίωσα τον ίδιο λυγµό να µε πνίγει για την  τραγικότητα  της ερηµιάς, και της συγκρατηµένης «κραυγής απόγνωσης»  του Λάµπρου Κατσώνη όµως, καθώς εκείνος συνοµιλώντας µε το είδωλο της Τσαρίνας –η οποία αναµφίβολα µεταδίδει µε ρεαλισµό  την δική της, την προσωπική της τραγικότητα της ερηµιάς-  βλέπει, ακούγοντας  τα λόγια της να ισοπεδώνονται τα οράµατα και οι αγώνες του για απελευθέρωση του ελληνισµού από τους Τούρκους, και να κουρελιάζονται οι ψευδαισθήσεις  των προσδοκιών του που εκείνη  είχε υποδαυλίσει..        Τηυν εκδήλωση τίµησαν µε την παρουσία τους ο Σεβασµιώτατος Μητροπολίτης Θηβών & Λεβαδείας κ. Γεώργιος, ο ∆ήµαρχος Λεβαδέων κ. Νικ. Παπαγγελής, ο Αντιδήµαρχος Λεβαδέων κ. Βασ. Παπαλάµπρος, ο Αστυνοµικός ∆/ντής κ. Κ. Τουρκοχωρίτης, ο Πρόεδρος του Επιµελητηρίου κ. Παν. Αγνιάδης, οι Πρόεδροι της Εστίας Μητέρας κα Σ.Τσιτσοπούλου, Αντικαρκινικής Εταιρείας κα Στ. Ταπανλή, της Οµοσπονδίας Γυναικών  Βοιωτίας κα Αντζ. Βασιλιά-Πανταζή, ο ∆/ντής της ∆ηµόσιας Βιβλιοθήκης Λεβαδείας κ. Λ. ∆ιαµαντής, απόστρατοι Ναύαρχοι του Πολεµικού Ναυτικού, ο κ. Π. Μακρής, ο κ. Ν. Κελέρµενος, η κα Α. Ψωµά, µέλη και φίλοι του Συλλόγου Λεβαδέων, της ΄΄Ε.Β.Μ.΄΄κ.α.