Θα λείψει για πάντα από τις πλαγιές του πανωλαμπιού, από τις ράχες στους Λιβανάδες, από τις γωνιές των μαγαζιών της πλατεί-ας ,θα λείψει την ώρα που στα γλέντια των πανηγυριών ζυγώνει η κονταυγή, θα λείψει στους γειτόνους της βρύσης Χάθηκε απότομα από τα μάτια των φίλων του, που μαζί δια-βήκαμε τα έντονα παιδικά  χρόνια , στα χωμάτινα δρομάκια της γειτονιάς μας. Αρχές του πενήντα ένα λεπτό ψηλόλιγνο , για τα επτά του χρόνια παιδί ,ντυμένο με αλλαξιά τ’αργαλειού ,ξυπόλητο , πήρε το δρόμο του σχολειού. Εκεί αντίκρισε το αυστηρό βλέμμα του δάσκαλου Κακούλια, που τον ρώτησε «γιατί δεν έχεις τσάντα». Γύρισε στη γιαγιά του θεια Θοδωρού πικραμένος της είπε «κυρά είπε δάκαλο ράτσει τσάντα » έτσι απέκτησε το παιδικό παρανόμι «Ρατσιτσάντας»Τέλειωσε το σχολειό , δεν άργησε να γίνει ένας πανύψηλος νεαρός λεβέντης Μαζί με το στενό του φίλο Γιώργη Τσορομώκο (Καραμέλα), βιάστηκαν να γίνουν μοντέρνοι νέοι , φόρεσαν στενά μαύρα φα-νέλινα παντελόνια , ράψανε ασπρόμαυρα μυτερά παπούτσια, αγό-ρασαν άσπρα πουκάμισα , ζύγωσαν τα μαγαζιά του χωριού και πριν βραδιάσει βάδιζαν το δρόμο προς βρύση ,εκεί που γεννήθη-καν και τραγουδήθηκαν οι περισσότεροι έρωτες του χωριού μας Τα κατοπινά χρόνια πήγε στρατιώτης αρχικά στα ΛΟΚ , αλλά λόγω ανυπακοής τον στείλανε στα τεθωρακισμένα Γύρισε στο χωριό , ανέλαβε ρόλο στη στάνη , μαζί με το μικρό-τερο του αδελφό και το πατέρα του Περικλή . Όμως ήτανε άτομο κοινωνικό, τα βράδια γύριζε πάντα στη πιάτσα του χωριού. Πα-ρέμενε ανυπότακτος, αυθεντικός λεβέντης, τ’άλλα παιδαρέλια του χωριού του δώσανε πιο ταιριαστό παρανόμι «Σακαφιάς».έτσι τον μάθανε οι νεώτερες γενιές. Η παρουσία του ήτανε έντονη , φιλό-τιμος, αγαπούσε όλο τον κόσμο, έκανε παρέα και φιλίες με κάθε ηλικία ακόμα και με τα παιδιά του εξωτερικού που περνούσανε τα καλοκαίρι από το χωριό . Για τη ζωή είχε τη δική του φιλοσοφία ,απαράβατο κώδικα , ήτανε ολιγαρκής αναζητούσε και χαιρόταν μια στενή παρέα στη ταβέρνα του χωριού, χόρευε όταν είχε μεγάλο κέφι και όταν ο κό-σμος είχε αραιώσει.Οδηγήθηκε νωρίς στο τέρμα της ζωής του, όμως είχε κερδί-σει όλων την αγάπη όλοι λυπήθηκαν το χαμό του Θα μείνει ζωντανός στη μνήμη ακόμα και της νέας γενιάς παι-διών που λίγο τον είδανε αλλά πολύ τον αποδέχτηκαν  Ο γείτονας του Μιχ. Δούνιας