To Πεντάλοφο είναι χωριό του νομού Αιτωλοακαρνανίας. Είναι χτισμένο προσηλιακά πάνω σε δυο λόφους μικρούς στην δεξιά όχθη του Αχελώου ποταμού, στο δρόμο Αιτωλικού – Αστακού. Γύρο του απλώνεται πεδιάδα ευφορότατη 5.000 περίπου στρεμμάτων, κατάφυτη από ελιές και περιβόλια με ξινά (πορτοκάλια, λεμόνια) και λογής οπωροφόρα. Η πεδιάδα αυτή βορειοανατολικά και ανατολικά περιρρέετε από τον Αχελώο και ορίζεται νότια από την περιφέρεια Παλαιοκατούνας (σήμερα Λεσινίου), νοτιοδυτικά και δυτικά από το κτήμα Λεσινίου, βορειοδυτικά και βόρεια από την ορεινή περιφέρεια Πενταλόφου, που φθάνει μακριά ως τις περιφέρειες Στρογγυλοβουνίου και Παλαιομάνινας.
Το χωρίο είναι νέο, χωρίς μακρινές ρίζες. Στα χρόνια της επαναστάσεως του 21 ήτανε μικρός συνοικισμός γεωργών και κτηνοτροφών. Από τους απομνημονευματογράφους και τις εφημερίδες της εποχής εκείνης αναφέρεται οπού γίνεται λόγος για το πέρασμα στρατευμάτων των Τούρκων για το Μεσολόγγι με το όνομα Μπουντολοβίτσα. Αργότερα, με την απελευθέρωση, κατέβηκαν πολλές οικογένειες από τα άλλα μέρη και εγκαταστάθηκαν εδώ από το Μωρία, το Ξηρόμερο, την Ήπειρο, την Ευρυτανία και αναπτύχθηκε. Το Πεντάλοφο ανήκει στην επαρχία Ξηρομέρου του νομού Αιτωλοακαρνανίας.
Από άλλες μαρτυρίες Ρώσων και Άγγλων ιστορικών, σε αντίθεση με τους Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ και Φρανσουά Πουκεβίλ, αποδεικνύεται ότι στον τόπο που βρίσκεται το χωριό μας, ήταν η Αρχαία Μικρά Αινεία, η οποία πιθανόν να μετονομάσθηκε κατά την πρώτη κάθοδο των Σλαύων σε Ποδολοβίτσα (κατά τον Μαξ Βάσμερ από τα παλαιοσλαύικα Po και dove = κατά μήκος Κοιλάδος βλέπε και Άλφρεντ Φίλιπσον, κατά τον οποίον η Ποδολοβίτσα είναι το παλαιότερο Σλάβικο τοπωνύμιο της Ακαρνανίας). Κατ’ άλλη εκδοχή ίσως να παράγεται από το Ρουμάνικο Πόδος = πέρασμα, γεφύρι (λόγω του Αχελώου). Στα Γουγκοσλαβικά σημαίνει τόπος κυνηγιού. Χωριά με το όνομα Ποδολοβίτσα υπάρχουν σήμερα στη Ρωσία, Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Ρουμανία κ.λπ. Στα Μοναστηριακά, Εκκλησιαστικά έγγραφα απαντάται με το όνομα Μολδοβίτσα.
Κατά τον μεσαίωνα έμεινε άγνωστος. Γύρω στα 1400, όταν όλη η Ακαρνανία κυριεύτηκε από τον Κάρολο Α’ Τόκκο , τότε ίσως να δόθηκε αντάλλαγμα στον Γραμματέα του Ρώσου ονομαζόμενου (επίθετο που υπάρχει σήμερα στο χωριό).
Ο Ληκ, κατά το έτος 1809, το βρίσκει οχυρωμένο κατά τον Ενετικό τρόπο. Όταν το 1449 το κατέλαβαν οι Τούρκοι, ήταν ιδιοκτησία δύο αδελφών, Έλληνες τσιφλικάδες. Ο ένας των αδελφών το μερίδιο του το αφιερώνει στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Πόρτας (Μπαμπίνης), ο δε άλλος, τουρκέψας, το αφιέρωσε στο Τζαμί. Το μερίδιο του δεύτερου εποπτεύονταν από τους Τούρκους του Βραχωριού διαδοχικά.
Κατά το 1817 το Τούρκικο μερίδιο μοιράστηκε στα δύο με ιδιοκτήτες τον Γιακούμπ Αγά και τον Μεχμέτ Μπέη. Ο Γιακούμπ Αγάς μέχρι το 1821 το μερίδιο του το νοίκιασε σε κάποιο ντόπιο Έλληνα Σούμπαση αντί 4.000 γροσιών. Συνολικά το χωριό είχε 3 οικισμούς, το Μετόχι, το χωριό του Γερόδουλου και το Παλαιοχώρι.
Στα χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση της Ελλάδος, ευρύτερες περιφέρειες αποτελούσαν Δήμους. Στα 1840 27 Σεπτεμβρίου με Διάταγμα ορίστηκαν: Οι μέχρι τούδε υπάρχοντες Δήμοι της Διοικήσεως Ακαρνανίας μετασχηματίζονται εις οκτώ: Αστακού, Εχίνου, Οινιάδος, Σουλίου και Ανακτόρου της Επαρχίας Βονίτσης και εις τον της Αμβρακίας, Ιδομένης και Θυάμου της Επαρχίας Βάλτου.
Έτσι η Ποδολοβίτσα και τα χωρία Κατοχή – Παλαιοκατούνα – Παλαιομάνινα και Ρίγανη αποτελούσαν το Δήμο Οινιάδος και κάθε χωριό αποτελούσε κοινότητα. Η Ποδολοβίτσα έγινε κοινότητα με διάταγμα της 31 Αυγούστου 1912. Το πρώτο Κοινοτικό Συμβούλιο αποτελούσαν: Αλέξανδρος Πετρονικολός πρόεδρος, Ιωάννης Καπώνης μέλος, Ευστάθιος Κατσάνος μέλος, Γεράσιμος Κουτρούλης μέλος.
Η Ποδολοβίτσα, επειδή το όνομα ήτανε ξενικό, μετονομάστηκε με διάταγμα της 14 Μαΐου 1928 σε Πεντάλοφο. Σήμερα η Πεντάλοφο ανήκει στο δήμο Μεσολογγίου.
