Οι αρχοντικές Σπέτσες
Οι Σπέτσες είναι ένα νησί που κερδίζει τον επισκέπτη αφού συνδυάζει αρμονικά τον παραδοσιακό χαρακτήρα με το σύγχρονο στοιχείο, το κοσμοπολίτικο περιβάλλον με τη φυσική ομορφιά, και την ιστορία των Ελλήνων με το θάρρος της Μπουμπουλίνας στην Επανάσταση του 1821. Είναι το νοτιότερο νησί του Σαρωνικού, στην είσοδο του Αργολικού κόλπου. Η αρχαία ονομασία του νησιού ήταν Πιτυούσ(σ)α, δηλαδή «τόπος κατάφυτος από πεύκα» όπως αναφέρεται τόσο από τον Στράβωνα κατά τον 1ο αιώνα π.Χ., όσο και από τον Παυσανία κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ.1 (, και ήδη από την αρχαιότητα ήταν διάσημη λουτρόπολη2. Βρίσκεται στη νότια Ελλάδα και Διοικητικά ανήκει στο Ν. Αττικής μαζί με τα νησιά : Αγκίστρι , Αίγινα, Μέθανα, Πόρος, Σαλαμίνα, Ύδρα και τα Κύθηρα. Αποτελείται από δύο οικισμούς, τον Δήμο Σπετσών και τον οικισμό των Αγίων Αναργύρων. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι 3.7803, οι οποίοι διαμένουν στην κυρίως πόλη των Σπετσών και ασχολούνται και με την αλιεία και τον τουρισμό. Το νησί έχει σχήμα ωοειδές, οι χαμηλοί λόφοι του καλύπτονται από πευκοδάση και η ψηλότερη κορυφή του είναι ο Προφήτης Ηλίας (291 m).
Αυτό το δροσερό, κατάφυτο μικρό θέρετρο αποτελεί προορισμό πολλών τουριστών τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Ένας ακόμη παράγοντας που καθιστά την Σπέτσες προορισμό είναι το πλήθος των δραστηριοτήτων για τις οποίες προσφέρεται το μέρος, τόσο στην ξηρά με ειδυλλιακές διαδρομές για πεζοπόρους, ποδηλάτες και επιβαίνοντες σε μοτοσικλέτα, όσο και στην θάλασσα με κολύμπι, θαλάσσια αθλήματα, πλωτά σκάφη και διάφορες άλλες δραστηριότητες. Τα μονοπάτια της ενδοχώρας μπορούν να οδηγήσουν στα γνωστά αρχοντικά σπίτια των αγωνιστών της επανάστασης, στα γραφικά ξωκλήσια, τα πέτρινα γεφύρια και τους ερειπιώνες των ανεμόμυλων που αξίζει να τα επισκεφτεί κανείς. Η δημιουργία αυτού του χάρτη είχε ως στόχο την όσο το δυνατόν, ολοκληρωμένη τουριστική ενημέρωση και ανάδειξη της νήσου των Σπετσών. Οι Σπέτσες αποτελούν προορισμό πολλών τουριστών με διαφορετικά ενδιαφέροντα. Πολλοί λάτρεις των πεζοπορικών διαδρομών, έχουν την δυνατότητα να συνδυάσουν το βουνό με τη θάλασσα, καθώς η απόσταση που τα χωρίζει είναι πολύ μικρή. Η βλάστηση αποτελείται κυρίως από πεύκα και κουκουναριές. Η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου τουριστικού χάρτη που να συνδυάζει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για έναν επισκέπτη, τόσο τα καταλύματα και τις τοποθεσίες, όσο και τις διαδρομές και τις πιθανές ευκολίες που χρειάζεται, είναι απαραίτητη, καθώς πρέπει να ικανοποιεί τουρίστες που επισκέπτονται την περιοχή για διαφορετικό σκοπό.
1. Πρόσβαση 6 Ιουνίου 2010 στο : http://www.dimaras.gr/spetses/history.htm
2. ΛΟΡΕΝΣ ΝΤΑΡΕΛ [ΣΕΛ. 433]
3. Τελευταία απογραφή ήταν το 2001 (σελ 47). Πρόσβαση στη σελίδα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (Ε.Σ.Υ.Ε.) στις 6 Ιουνίου 2010 στο http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/A1602/Other/A1602_SAM01_TB_DC_00_2001_01_F_GR.pdf
Πηγἠ: Μπούρα Χριστίνα
Φωτογραφίες: Μπούρα Χριστίνα, Αργείτης Γιώργος (GE AR)