Το χωριό είχε την ονομασία “Ζαγόρτσα”. Κατοικήθηκε από ανθρώπους διαφόρων τόπων και παραδόσεων. Εκεί βρίσκεται η εκκλησία Αγία Κυριακή, που έχει σημαντικές τοιχογραφίες και επιγραφές του 1812 μ.Χ. Το χωριό, που βρίσκεται στο Δυτικό μέρος του δήμου είναι επίσης ιδιαίτερα πλούσιο σε φυσική ομορφιά. Στο λαογραφικό μουσείο που υπάρχει στο χωριό εκτίθενται μια σειρά από παραδοσιακά αντικείμενα και φορεσιές που καθρεπτίζουν την ιστορία και τις παραδόσεις του τόπου.
Το παλιό του όνομα Ζαγόρτσα ή Ζαγόριτσα έχει σλαβική ρίζα και σημαίνει χωριό πίσω από το βουναλάκι (Za-goritse) δηλ. Za=πίσω, gori = βουνό και goritse = βουναλάκι.Το παλιό χωριό, από ευρήματα, κύρια, από τάφους, κεραμιδένια κιούπια κ.λ.π. φαίνεται πως το αποτελούσαν τρεις οικισμoi αρκετά μακριά ο ένας από τον άλλο με τα Ονόματα Μάγειρα, Κεντρώματα (στον Aη-Γιάννη) και Γκρούτζα.
Στη σημερινή θέση είναι άγνωστο πώς βρέθηκε και από πότε. Το νέο όνομα Πολύγυρος δόθηκε το 1940 πολύ εύστοχα από τον πολύ γύρο που χρειάζεται ο πεζοπόρος να κάνει να το περάσει από τη μια άκρη στην άλλη. Είναι το μεγαλύτερο χωριό σε έκταση -πάνω από 25.000 στρέμματα γης- από όλα τα χωριά του δήμου Δωδώνης.
Στον παλιό οικισμό Μάγειρα, σήμερα, υπάρχει ο οικισμός Ταξιαρχών Πολυγύρου με 25 σπίτια, από τα οποία κατοικούνται μόνο τα τρία με πέντε άτομα συνολικά.
