Τα Σερβιανά είναι χωριό του νομού Ιωαννίνων. Ανήκει στο δήμο Δωδώνης. Βρίσκεται 14 χιλιόμετρα νοτίως των Ιωαννίνων και αποτελείται από 3 συνοικισμούς (ή μαχαλάδες στην τοπική διάλεκτο): Κάτω μαχαλάς ή Σερβιανά, Πάνω μαχαλάς ή Αγιος Ταξιάρχης, Μολυβαδιά ή Κατούσκα. Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011 η τοπική κοινότητα Σερβιανών αποτελείται από 435 μόνιμους κατοίκους.
Είναι από τους παλαιότερους οικισμούς της Ηπείρου, αφού αναφέρονται στο δεύτερο χρυσόβουλο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β’ Παλαιολόγου (1321): «έτερον σιγιλλατίκιον εν τω χωρίω των σερβιάνων».
Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν τρεις θεωρίες: Η πρώτη ότι οφείλεται σε εγκατάσταση επιδρομέων Σέρβων κατά τη Βυζαντινή εποχή, χωρίς όμως ιστορικές αποδείξεις. Η δεύτερη ότι προέρχεται από τη λέξη σεργιάνι(= βόλτα, περίπατος):σεργιάνι>Σεργιανά>Σερβιανά.
Σύμφωνα με τις παραδόσεις των κατοίκων, παλιότερα στη θέση των Σερβιανών υπήρχε το χωριό Λαδικό, με τους συνοικισμούς Μπάρκεση και Βάρβεση, το οποίο καταστράφηκε από τους Τουρκαλβανούς περίπου στα 1800. Οι τοποθεσίες αυτές διατηρούνται με την ίδια ονομασία μέχρι σήμερα, όπου υπάρχουν και ερείπια των παλιών σπιτιών του Λαδικού. Ο μύθος λέει ότι οι κάτοικοι έριξαν τα τιμαλφή τους σε ένα πηγάδι για να τα γλυτώσουν από τους Τούρκους, όμως δεν βρέθηκαν ποτέ.
Η τρίτη θεωρία πιστεύει πως πιθανότατα ο όρος Μολυβαδιά, με βάση ιστορίες παλιών, προήλθε από ένα δέντρο. Το οποίο είχε ένα είδος αχλαδιού μεγαλύτερο μέγεθος απ’ ότι το συνηθισμένο. Το έλεγαν Μολυβάδα το αχλάδι αυτό και μάλλον πήρε από εκεί την ονομασία του ο συνοικισμός των Σερβιανών η Μολυβαδιά.
Ιστορία Είναι από τους παλαιότερους οικισμούς της Ηπείρου, αφού αναφέρονται στο δεύτερο χρυσόβουλο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β’ Παλαιολόγου (1321): «έτερον σιγιλλατίκιον εν τω χωρίω των σερβιάνων».
Τα Σερβιανά με το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής σημειώνονται και στο χάρτη Ιωαννίνων και περιχώρων του Barbié (1820). Τον Οκτώβριο του 1912 τα Σερβιανά κάηκαν από τους Τουρκαλβανούς (εφημερίδα «Πρόοδος» 1912). Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους τα Σερβιανά, με όλα σχεδόν τα Οχυρά του Μπιζανίου στο έδαφός τους, βρέθηκαν στο επίκεντρο των βομβαρδισμών και των μαχών.