Η περιοχή της Φιλιππιάδας πρέπει να κατοικείται ήδη από τον 8ο και 7ο αιώνα π.Χ. Πρόδρομος της σημερινής πόλης ήταν ο αρχαίος οικισμός Χάραδρον, του οποίου το όνομα παραπέμπει στη βόρεια κοιλάδα (χαράδρα) του ποταμού Λούρου. Στα σύνορα με το νομό Άρτας, στα ανατολικά του δήμου, βρίσκονται ερείπια του αρχαίου οικισμού Όρραον.
Στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο το 1912, η Φιλιππιάδα έπαιζε έναν σημαντικό ρόλο. Η μικρή πόλη ήταν σημείο εκκίνησης της επίθεσης του ελληνικού δυτικού μετώπου με κατεύθυνση τα Ιωάννινα ενάντια των στρατευμάτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα ελληνικά στρατεύματα κατέλαβαν την 28η Οκτωβρίου του 1912 την Φιλιππιάδα επιτιθέμενα από την Άρτα. Ιδιαίτερα στην περιοχή των Πέντε Πηγαδιών υπήρξαν, λόγω της στρατηγικής της θέσης στη νότια έξοδο της κοιλάδας του Λούρου, μεγάλες ένοπλες συγκρούσεις. Από της 7 έως της 9 Νοεμβρίου του 1912 τα ελληνικά στρατεύματα κατάφεραν να κατακτήσουν τα Πέντε Πηγάδια.
Το 1923 ιδρύθηκε το χωριό της Νέας Κερασούντας από Έλληνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919 – 1922 και τη Συνθήκη της Λωζάννης, όπου καθορίζεται η ανταλλαγή πληθυσμών το 1923.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και της Κατοχής στην Ελλάδα από τις δυνάμεις του Άξονα από τον Απρίλιο του 1941 μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 η Φιλιππιάδα ανήκε αρχικά στην ιταλική ζώνη κατοχής. Με την ένταξη της Ιταλίας στις συμμαχικές δυνάμεις το Σεπτέμβριο του 1943, η Φιλιππιάδα άνηκε στη γερμανική ζώνη κατοχής μέχρι την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων τον Οκτώβριο του 1944.
