Ήταν τέλη της δεκαετίας του πενήντα, μόλις μπήκε ο Φλεβάρης, το χωριό μας παρότι είχε αρ-χίσει η αιμορραγία της μετανάστευσης, παρέμενε ζωντανό, οι καμινάδες γέμιζαν καπνό τον ουρανό του χωριού, το σχολειό γεμάτο παιδιά,η εκκλησιά μας γέμιζε κόσμο τις Κυριακές, οι ταβέρνες γεμά-τες αντροπαρέες, τα γύφτικα δούλευαν ακατάπαυ-τα, ακόμα και τα μοδιστράδικα του χωριού ολημε-ρίς μεταποιούσαν την Αμερικάνικη βοήθεια .Παραμονή Υπαπαντής ο δάσκαλος των μεγά-λων τάξεων Κ.Θ ανακοίνωσε στους μαθητές πως αύριο έχουμε εκκλησιασμό και στη συνέχεια επι-στροφή στο σχολείο, εκεί θα ανακοινωθεί το πρό-γραμμα για τα διαγωνίσματα των δυο μεγάλων τά-ξεων του σχολείου.Οι διαγωνισμοί γέμιζαν άγχος τους μικρούς μα-θητές, που χωρίς βιβλία οι περισσότεροι έπρεπε να γράψουν διαγωνίσματα, πόσοι είχαν τα βιβλία Χημείας-Φυσικής Πειραματικής-Γεωγραφίας-Αριθμητικής- Γραμματικής –Ιστορίας; Ελάχιστοι .Τα πιο πολλά παιδιά είχαν μόνο το Αναγνωστικό της τάξης τους Οι δάσκαλοι είχαν κάποια βιβλία,την Αριθμη-τική (Ιωάννη Καμπανά) και τη Γραμματική( Γαβα-λά-Κλειδά ) Λίγο καιρό προ των διαγωνισμάτων,οι δάσκα-λοι έκαναν κάποιες επαναλήψεις, ώστε να θυμη-θούν τα παιδιά αυτά που διδάκτηκαν από την αρχή της χρονιάς Επιείκεια δεν υπήρχε παρά τις τόσες δυσκολί-ες που επισώρευε η κρατική μιζέρια στους μαθη-τές των φτωχών χωριών της υπαίθρου, ο δάσκα-λος άφηνε στην ίδια τάξη όσους δεν είχαν γράψει καλά διαγωνίσματα.Την ημέρα του εκκλησιασμού πηγαίναμε στο σχολείο χωρίς να κτυπήσει η καμπάνα που τις άλ-λες ημέρες μας ειδοποιούσε να πάμε στο σχολείο, επίσης όταν υπήρχε εκκλησιασμός δεν υπήρχε συσ-σίτιο στο σχολείο.Έτσι το πρωί της Υπαπαντής με καθαρές αλ-λαξιές ποδεμένοι βρεθήκαμε όλοι οι μαθητές στο προαύλιο του σχολείου, τα παιδιά της Πέμπτης και Έκτης που θα γράφανε διαγωνίσματα ήταν μουδιασμένα. Σε λίγο φτάνουν οι δάσκαλοι στο προαύλιο, στοι-χιθείτε ! φώναξε ο δάσκαλος Αυτόματα τα παιδιά βρέθηκαν στις γραμμές τους, ξεκίνησαν για την εκκλησιά μαςΤα τσιόνια και τα σπιτζούρια πετούσαν χαμη-λά, στους απέναντι κήπους προσγειονώντουσταν κράζοντας οι κουρούνες, αραιή ομίχλη σκέπαζε το χωριό απ’ άκρη σ’άκρη Μπήκαμε στην εκκλησιά της Παναγίας, οι για-γιάδες μας αλλά και μανάδες μας μαυροφορεμέ-νες με μαύρα μαντήλια στα κεφάλια τους, από κο-ντινά ή μακρινά πένθη,παρακολουθούσαν με κα-τάνυξη τη λειτουργία, η φωνή του μπάρμπα Νάρ-γυρου κυριαρχούσε, ο παπα Λευτέρης μας κοιτού-σε με συμπάθεια και καλοσύνη Οι επίτροποι δεν επέτρεπαν τη παραμικρή μιλιά στους μαθητές, τους θέλανε <στήλη άλατος>. έτσι μέναμε ακίνητοι ως το Δι ευχών… Στο σχόλασμα βγήκαμε πρώτοι στο προαύλιο της εκκλησίας, μιλάγαμε δυνατά μέχρι να βγούνε οι δάσκαλοι μας, το κρύο είχε δυναμώσει . οι δά-σκαλοι οδήγησαν τις μεγάλες τάξεις στο δρόμο για το σχολείο, σε λίγο τα τρομαγμένα παιδιά θ’ακού-σουν το πρόγραμμα των διαγωνισμάτων, στο μυα-λό τους στριφογυρίζουν μαθήματα Αριθμητική :τόκοι-επιτόκια Φυσική Πειραματι-κή :βρασμός είναι η ταχεία παραγωγή ατμών…………μοχλοί πρώτου είδους…. πώς θα τα θυμηθούν όλα αυτά ;Οι μικρότερες τάξεις γυρίσαμε στις γειτονιές μας, λίγο παιχνίδι μέχρι το μεσημεριανό φαγητό, τα ρο-δοκόκκινα μάγουλά μας άρχισε να τα χαϊδεύει πα-γωμένο νερόχιονο, οι διαγωνιζόμενοι πήραν το πρόγραμμα, αύριο πρώτη μέρα θα γράψουνε έκ-θεση, μεθαύριο Γεωγραφία. Τα παιδιά που έχουν βιβλία θα τα ρίξουνε στα εικονίσματα από ψηλά, εκεί που θα ανοίξουνε θα είναι τα θέματα, έτσι πί-στευε η παιδική αφέλεια .Για την έκθεση δεν χρειαζόταν προετοιμασία, η προετοιμασία άρχισε για τη Γεωγραφία, κάποιοι είπανε πως το βιβλίο στο εικόνισμα έδειξε «Αβησ-συνία» αρκετοί το πιστέψανε, όλοι μάθανε από τότε την Αντίς ΑμπέμπαΚόντευε να σουρουπώσει,οι παιδικές φωνές στα-ματήσανε απ’όλες τις γειτονιέςΤα παιδιά στη γωνιά του σπιτιού τους κοντά στη παρεστιά με το φως του λυχναριού ψάχνανε τα τετράδια τους, όμως αγωνιούσαν για τις επόμενες ημέρες Η νύκτα ήταν σιωπηλή δεν ακούστηκε ούτε γαύ-γισμα σκυλιού, τα παιδιά κοιμήθηκαν κυριευμέ-να από άγχος .Το ξημέρωμα βρήκε το χωριό κάτασπρο, χιόνι-ζε όλη τη νύκτα ασταμάτητα, η καμπάνα του σχο-λείου δε κτύπησε ! οι διαγωνισμοί αναβλήθηκαν.Δεκαπέντε μέρες το σχολειό παρέμεινε κλειστό, το ύψος του χιονιού ξεπέρασε το μέτρο, τα παιδιά της γειτονιάς μαζευτήκαμε στη καμάρα του μπάρ-μπα Λιάκου που με την οικογένεια του ξεχειμώνιαζε στο Μπε-ζάνι.Παίζαμε με τις ώρες τυφλόμυγα πανευτυχείς από το μεγάλο δώρο της φύσηςΌταν ακούστηκε πως θ’ανοίξει το σχολείο, κά-ποιοι μαθητές από τη γειτονιά του μάζευαν χιό-νια με τα φτυάρια από τις γύρω περιοχές για να κλείσουν το δρόμο προς το σχολείο Πλησίαζε Μάρτης ο καιρός βελτιώθηκε, αντί για γραφτά διαγωνίσματα ο δάσκαλος αρκέστηκε σε προφορική εξέταση των μαθητών ατομικήΤα παιδιά είχαν τόσο χαρεί που ξεπέρασαν το άγχος, αυτή η χρονιά παραμένει αλησμόνητη έστω και αν πέρασαν πάνω από πενήντα χρόνια
Μιχάλης Δούνιας
