Ἀπὸ τοῦ 1303 εἶναι Σερβική. Ἐν τοῖς Ρωσικοῖς χρονικοῖς (Ροστώφ) ἀναφέρεται ὅτι ὁ Μητροπολίτης τοῦ Σινὰ Μάρκος ἔφθασεν εἰς Ρωσίαν δι’ ἐλεημοσύνην ὁμοίως καὶ ὁ ἐξ Ἱεροσολύμων Ἀρχιμανδρίτης Νήφων ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ ἕνεκα ἐλέους. Ὁ Ρῶσος μοναχὸς Ζωσιμᾶς ἐπεσκέφθη τοὺς Ἁγίους Τόπους τῷ 1420-22 καὶ περὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς λέγει ὅτι κατέχεται ὑπὸ τῶν Σέρβων καὶ ὁ Ἡγούμενος αὐτῆς ὀνομάζεται Παϊσιος. Ἀπὸ τοῦ 14ου αἰῶνος οἱ Σέρβοι ἦσαν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ἁγίου Σάβα καὶ ἐν Ἰρσλὴμ εἶχον ὡς κέντρον τὴν Ἱερὰ Μονὴν τῶν Ἀρχαγγέλων, ἥτις ἦτο πλησίον τῆς πύλης τῶν Σέρβων, ἐξαφανισθείσης καὶ ἁγνουμένης σήμερον. Οἱ Σέρβοι κατέχοντες τὸν Ἅγιον Σάβαν καὶ τῶν Ἀρχάγγελον ὕψωσαν ὀφρὺν κατὰ τοῦ Πατριάρχου Θεοφάνους καὶ τὰ παράπονα αὐτῶν εἰσηκούσθησαν εὐμενῶς παρὰ τῶν λοιπῶν Πατριαρχῶν. Οἱ Ἀρχαγγελῖται ἕνεκα τῶν φόρων ἐγένοντο κοινόβιοι ἐν τῇ Λαύρᾳ τοῦ Ἁγίου Σάβα κατοικουμένη ὑπὸ Σέρβων. Ὅταν περὶ τὸ 1602 ἡ Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Σάβα παρήκμαζεν, οἱ ἐν αὐτῇ Σέρβοι τῇ συμβουλῇ τοῦ Πατριάρχου Σωφρονίου παρέλαβον πάντα τὰ ἐκλησιαστικὰ σκεύη καὶ ἦλθον καὶ κατῴκησαν ἐν τῇ Μονῇ τῶν Ἀρχαγγέλων. Ἐπειδὴ ὅμως εἶχον πολλὰ χρέη, ἐγκατέλειψαν τὴν Μονὴν τῷ 1623 καὶ ἀπῆλθον εἰς τὰς πατρίδας των. Ὁ Πατριάρχης Θεοφάνης ἐπλήρωσε τὰ χρέη τῶν Σέρβων καὶ οὕτως ἡ Ἰερὰ Μονὴ τῶν Ἀρχαγγέλων, ὡς καὶ ἡ τοῦ Ἅγίου Σάβα περιῆλθον εἰς τὴν ἐξουσίαν του, καίτοι οἱ Λατίνοι εἰργάσθησαν διὰ νὰ καταλάβωσι τὴν τῶν Ἀρχαγγέλων. Ὁ Πατριάρχης Χρύσανθος μετὰ τὴν ἀνακαίνισιν τοῦ Ἱεροῦ ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως ἐπεσκεύασε καὶ τὴν Μονήν ταύτην. Ἐν τῇ Μονῇ ἤρχοντο συνήθως Ρῶσοι, Σέρβοι καὶ Βούλγαροι προσκυνηταί. Ἀπὸ τοῦ 1857-1863 ἐπετράπη ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου νὰ τελῆται ἐν τῇ Μονῇ ἡ λειτουργία Σλαβωνιστὶ διὰ τὴν ἐν Ἰρσλὴμ Ρωσικὴν Ἱεραποστολήν.