Τα παλαιότερα χρόνια, το πρωί των Χριστουγέννων, οι νοικοκυρές πριν ξημερώσει, πηγαίνανε σε κάποια ξένη βρύση και έκλεβαν νερό και έλεγαν: «όπως τρέχει το νερό στη βρυσούλα μου, έτσι να τρέχει και η σοδιά μου». Το «αμίλητο νερό» όπως το έλεγαν πήρε την ονομασία του επειδή η νοικοκυρά κατά τη διαδρομή δε μιλούσε σε κανέναν. Από το νερό αυτό έπιναν όλοι για το καλό του σπιτιού. Η γυναίκα πηγαίνοντας στην βρύση έπαιρνε μαζί της διάφορα εδέσματα για να «ταΐσει τη βρύση», όπως έλεγαν. Στην πραγματικότητα το έκαναν για να πάρει αυτά τα εδέσματα κάποιος φτωχός που δεν μπορούσε να απολαύσει τα Χριστουγεννιάτικα φαγητά.
