Το μοναστήρι απέχει από το χωριό περίπου 4 χιλιόμετρα και με αυτοκίνητο χρειαζόμαστε 7-8 λεπτά για να φτάσουμε. Ο δρόμος είναι όλος άσφαλτος και σε πολύ καλή κατάσταση.
Πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα θρησκευτικά μνημεία της περιοχής. Είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο, προσελκύοντας πιστούς από κάθε γωνιά όπου είναι γνωστό.
Ο ναός είναι μονόκλιτος σταυρεπίστεγος με τρούλο οκτάγωνο. Στο μπροστινό αέτωμα βρίσκουμε το 1783 ως χρονολογία ανέγερσης. Αρχαιολόγοι όμως εκτιμούν ότι είναι χτισμένο πολύ ενωρίτερα και το έτος αυτό να αναφέρεται σε μεταγενέστερη ανακαίνιση.
Στην πίσω πλευρά του μοναστηριού βρίσκουμε τον τάφο του Ιερομονάχου Αγαπίου, ο οποίος φέρεται και ως ο κτήτορας της μονής. Οι παλαιότεροι των χωριανών μας αναφέρουν ιστορίες που φτάσανε ως σήμερα για τον Αγάπιο. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στο πρόσωπό του αντίκριζαν την αγιοσύνη.
Για κάθε χωριανό, αλλά και για κάθε πιστό, η Θεοτόκος αποτελούσε το πρόσωπο στο οποίο κατέφευγε σε κάθε δύσκολη στιγμή. Ο θρύλος αναφέρει πως και ο αγωνιστής Κατσαντώνης όταν βρέθηκε τραυματισμένος, την Παναγία παρακάλεσε να τον κάνει και πάλι καλά. Μάλιστα έκανε και τάμα στην Παναγία της Βαρετάδας.
Το δημοτικό τραγούδι αναφέρει συγκεκριμένα:
“χίλια φλουριά έχω στον Προύσσό και χίλια στ’ Βαρετάδα
και στης Τατάρνας τη Μονή ένα χρυσό καντήλι”.
