Το άγνωστο φαράγγι του Βενεράτου βρίσκεται 17km νότια του Ηρακλείου, πολύ κοντά στο χωριό Βενεράτο και στη Μονή Παλιανής. Το βαθύ τμήμα του φαραγγιού είναι πολύ μικρό σε μήκος (περίπου 500m), αλλά η ομορφιά του δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον επισκέπτη του, παρόλο που έχει υποστεί μεγάλη μόλυνση από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Ξεκινάει από την Αυγενική και καταλήγει στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου στο Βενεράτο, το οποίο είναι κτισμένο κάτω από ένα βράχο με μεγάλη κλίση. Μπορείτε να κάνετε μια σύντομη βόλτα στο φαράγγι και να συνδυάσετε την βόλτα σας με μια επίσκεψη στο Βενεράτο, όπου οι Ενετοί άρχοντες του Ηρακλείου είχαν τις επαύλεις τους, και στον Άγιο Φανούριο. Κάτι θα ήξεραν οι Ενετοί φεουδάρχες όταν ονόμαζαν το Βενεράτο ως «Παρά κρεμμυδόφυλλο Βενετία», λόγω της ομορφιάς του τοπίου.
Μέσα από το φαράγγι διέρχεται ο ποταμός Απόλλωνας, ο οποίος έχει νερό όλο το χρόνο. Το όνομα του προέρχεται από την αρχαία πόλη Απολλωνία, που υπήρχε εδώ, ελάχιστα ερείπια της οποίας σώζονται. Συνεχίζοντας μέσα στο φαράγγι, η βλάστηση και τα πλατάνια πυκνώνουν και δένουν απίστευτα με ένα μεγάλο παλιό ετοιμόρροπο νερόμυλο. Στη συνέχεια, το φαράγγι στενεύει ως και τους 60 πόντους, ενώ τα τοιχώματα του φτάνουν σε ύψος τα 25 μέτρα.
Το άγνωστο φαράγγι του Βενεράτου βρίσκεται 17km νότια του Ηρακλείου, πολύ κοντά στο χωριό Βενεράτο και στη Μονή Παλιανής. Το βαθύ τμήμα του φαραγγιού είναι πολύ μικρό σε μήκος (περίπου 500m), αλλά η ομορφιά του δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον επισκέπτη του, παρόλο που έχει υποστεί μεγάλη μόλυνση από την ανθρώπινη δραστηριότητα.
Ξεκινάει από την Αυγενική και καταλήγει στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου στο Βενεράτο, το οποίο είναι κτισμένο κάτω από ένα βράχο με μεγάλη κλίση. Μπορείτε να κάνετε μια σύντομη βόλτα στο φαράγγι και να συνδυάσετε την βόλτα σας με μια επίσκεψη στο Βενεράτο, όπου οι Ενετοί άρχοντες του Ηρακλείου είχαν τις επαύλεις τους, και στον Άγιο Φανούριο. Κάτι θα ήξεραν οι Ενετοί φεουδάρχες όταν ονόμαζαν το Βενεράτο ως «Παρά κρεμμυδόφυλλο Βενετία», λόγω της ομορφιάς του τοπίου.
Μέσα από το φαράγγι διέρχεται ο ποταμός Απόλλωνας, ο οποίος έχει νερό όλο το χρόνο. Το όνομα του προέρχεται από την αρχαία πόλη Απολλωνία, που υπήρχε εδώ, ελάχιστα ερείπια της οποίας σώζονται. Συνεχίζοντας μέσα στο φαράγγι, η βλάστηση και τα πλατάνια πυκνώνουν και δένουν απίστευτα με ένα μεγάλο παλιό ετοιμόρροπο νερόμυλο. Στη συνέχεια, το φαράγγι στενεύει ως και τους 60 πόντους, ενώ τα τοιχώματα του φτάνουν σε ύψος τα 25 μέτρα. Περπατώντας παρακάτω, θα δείτε μια μεγάλη σπηλιά, τη Γρα Σπηλιάρα, όπου φωλιάζουν πολλά αγριοπερίστερα. Η σπηλιά αυτή, αλλά και όλο το φαράγγι, χρησίμευσε ως καταφύγιο στην Τουρκοκρατία και την Κατοχή.
Σε μερικά σημεία για να συνεχίσει κανείς, χρειάζεται να μπει μέσα στο νερό, ενώ σε άλλα σημεία χρειάζεται να αναρριχηθεί (εύκολα) στους βράχους. Επίσης, προτείνεται σε όσους περπατούν στο φαράγγι να φορούν κράνος, καθώς δεν αποκλείεται κάποια κατσίκα στα πλάγια του φαραγγιού να προκαλέσει κάποια μικρή κατολίσθηση.
Προχωρώντας, μετά από 80m συναντάμε το Κουρούπι, το σημείο όπου τα τοιχώματα του φαραγγιού υψώνονται και σχεδόν να ενώνονται, ενώ το σχηματίζει μικρούς καταρράκτες. Στα δεξιά υπάρχει ένα σχίσιμο στο βράχο που ίσα χωράει έναν Άνθρωπο κι έχει μήκος περίπου 20 μέτρα και καταλήγει σε αδιέξοδο (ένας γκρεμός 7 μέτρων). Στο Κουρούπι ουσιαστικά τερματίζει και η πορεία μας μέσα στο φαράγγι.
Ως τα μέσα του 1900, οι αγρότες έπιναν νερό από τον ποταμό, πότιζαν τα περιβόλια τους και το ποτάμι φιλοξενούσε χελώνες, χέλια, καβούρια και άλλα, αλλά σήμερα δυστυχώς το οικοσύστημα αυτό έχει υποβαθμιστεί έντονα από τη μόλυνση και τα οικιακά λύματα. Σίγουρα αξίζει μια καλύτερη τύχη.
