Δημήτρης Σαράτσης
Ο Δημήτρης Σαράτσης (1871-1951), ήταν γιατρός και πολιτικός από τον Ανω Βόλο με έντονη κοινωνική και πολιτική δράση, βουλευτής και υφυπουργός. Γεννήθηκε το 1871. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι κατά την περίοδο 1892-1894. Από το 1895 μέχρι το 1899 ήταν διευθυντής του Πολιτικού Νοσοκομείου και τη διετία 1912-13 του Νοσοκομείου του Ερυθρού Σταυρού στο Βόλο. Το 1908, και ενώ ήταν δημοτικός σύμβουλος στη θεσσαλική πόλη, εισηγήθηκε την ίδρυση του Παρθεναγωγείου του Βόλου που ιδρύθηκε την ίδια χρονιά. Στην εισηγητική του έκθεση προς το δημοτικό συμβούλιο, εξέθεσε το σύνολο των προβλημάτων που αφορούσαν την εκπαίδευση των κοριτσιών στην πόλη: την απουσία ενδιαφέροντος για τη μέση και ανώτερη γυναικεία εκπαίδευση, την κυριαρχία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας και του Αρσακείου, που περιορίζονταν σχεδόν αποκλειστικά στην προετοιμασία των διδασκαλισσών, την μονοπώληση της εκπαίδευσης των κοριτσιών από σχολές ετερόδοξων ιεραποστολών.
Το 1908, επίσης ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών στην ίδρυση του Εργατικού Κέντρου Βόλου. Ως δημοτικός σύμβουλος θα ζητήσει την οικονομική συνδρομή του δημοτικού συμβουλίου για την ενίσχυση αυτής της πρωτοβουλίας. Θα συμμετάσχει και στην ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Κατηγορήθηκε μαζί με τον Αλέξανδρο Δελμούζο στην υπόθεση των Αθεϊκών του Βόλου και αθωώθηκε όπως και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι στη δίκη που έγινε στο Ναύπλιο το 1914. Εννιά χρόνια αργότερα εκλέχτηκε βουλευτής και το 1932 συμμετείχε στην κυβέρνηση Παπαναστασίου ως υφυπουργός Υγιεινής. Έγραψε Μαθήματα Υγιεινής, Δέκα Υγειονομικά Προβλήματα κ.α. Σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα το 1951.
