To Days of Art in Greece προτείνει:
Εκδόσεις πολιτικής φιλοφοφίας, ιστορίας, επιστήμης
Η Ευρώπη των Επιστημών
Παρότι η βιβλιογραφία της ιστορίας των επιστημών είναι εξαιρετικά πλούσια όσον αφορά την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής επιστημονικής γνώσης, δεν υπήρχε μέχρι σήμερα ένα γενικό έργο που να καταπιάνεται με την επιστημονική Ευρώπη ως πνευματική ενότητα στο πέρασμα των αιώνων. Το κενό αυτό φιλοδοξεί να το καλύψει το συλλογικό έργο Η Ευρώπη των επιστημών. Οι συγγραφείς του ασχολούνται με την ιστορία και την εξέλιξη της επιστημονικής γνώσης στον χώρο καταγωγής της, καθώς και με την επίδραση αυτής της γνώσης στην ομογενοποίηση των κοινωνιών που καταλαμβάνουν αυτόν τον χώρο. Προσπαθούν έτσι να παρουσιάσουν σε μια ενιαία κίνηση την ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης αυτής καθαυτήν, των σχέσεών της με τον χώρο στον οποίο διαδόθηκε, καθώς και τον διάλογο ή τις αντιπαραθέσεις που αυτές οι ποικίλες σχέσεις προκάλεσαν. Εξετάζουν πρώτα τη γέννηση της «ευρωπαϊκής επιστήμης» κατά την Αρχαιότητα, στους τόπους και τα περιεχόμενά της, έως ότου το σύνολο των ελληνικών και αραβικών μελετών και εργασιών συγκροτήσει ένα ομοιογενές σώμα γνώσεων που θα εξαπλωθεί προοδευτικά μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα. Η πραγμάτευση του θέματος μέσα σε αυτή τη μεγάλη ιστορική προοπτική επιτρέπει την καλύτερη κατανόηση της ιδιαιτερότητας αυτού του αυστηρά ευρωπαϊκού φαινομένου, δηλαδή της εμφάνισης μιας καινούριας έννοιας της γνώσης, η οποία ονομάζεται πλέον κλασική επιστήμη και, παρότι διέρρηξε τους δεσμούς της με τις αρχαίες πηγές, αναπτύχθηκε κατά το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα με αφετηρία αυτές τις πηγές. Αυτό είναι και το αντικείμενο του πρώτου μέρους του βιβλίου, που αναπτύσσεται γύρω από δύο μεγάλα θέματα: Από τη μια παρουσιάζει τις κύριες πλευρές της νέας σύλληψης της επιστήμης, ενώ από την άλλη περιγράφει την καινούρια οργάνωση της επιστήμης που εμφανίζεται από το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα στις ευρωπαϊκές χώρες των οποίων η οικονομία γνωρίζει μια περίοδο ανάπτυξης (Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Κάτω Χώρες). Αυτή η καινούρια σύλληψη και οργάνωση της γνώσης θα γνωρίσει, από την τελευταία δεκαετία του 18ου αιώνα, μια ανάπτυξη η οποία, τον 19ο αιώνα, θα εξαπλωθεί στο σύνολο σχεδόν της ηπείρου. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους πραγματοποιήθηκε αυτή η ανάπτυξη, τα αίτιά της και τις συγκρούσεις που δημιούργησε σε χώρες οι οποίες, στην αρχή, είχαν διαφορετική επιστημονική κουλτούρα. Κείμενα: Μιχάλης Ασημακόπουλος, Marco Beretta, Michel Blay, H. Floris Cohen, Michèle Gally, Hélène Gispert, Giorgio Israel, Ευθύμιος Νικολαΐδης, Gábor Palló, Yakov M. Rabkin, Sumitra Rajagopalan, Jean Seidengart, Gérard Simon, Antonio Ten, Sven Widmalm
Συντηρητισμός
Ο συντηρητισμός κατανοείται συνήθως ως ένα ιδεολογικό ρεύμα που γεννήθηκε σαν αντίδραση στη Γαλλική Επανάσταση και στις αστικές-φιλελεύθερες ιδέες της. Στη μνημειώδη αυτή μελέτη, που μεταφράζεται εδώ για πρώτη φορα στα ελληνικά, ο Παναγιώτης Κονδύλης δείχνει πως, αντίθετα, ο συντηρητισμός πρέπει να κατανοηθεί με τρόπο πολύ ευρύτερο, ως μια συνολική ιδεολογική και κοινωνικοπολιτική αντίδραση (των ανώτερων στρωμάτων) της προνεωτερικής κοινωνίας ενάντια στη διάλυσή της, την οποία αρχικά σηματοδότησε η ανάδυση του νεότερου συγκεντρωτικού κράτους, και αργότερα ολοκλήρωσε ο εκτοπισμός της αγροτικής οικονομίας από τη βιομηχανική-καπιταλιστική. Μετά την οριστική αποσάθρωση της προνεωτερικής κοινωνίας, οι εκπρόσωποι του συντηρητισμού συμμαχούν με τους φιλελεύθερους τέως άσπονδους εχθρούς τους εναντίον της ριζοσπαστικής δημοκρατίας, η οποία με τη σειρά της απλώς ριζοσπαστικοποιεί τα φιλελεύθερα ιδανικά, ενώ ταυτόχρονα προσαρμόζει στους σκοπούς της μοτίβα της συντηρητικής κριτικής στον καπιταλισμό. Ο συντηρητισμός είναι προ πολλού νεκρός, λέει ο Κονδύλης• πέθανε μαζί με την εποχή και την κοινωνία η οποία τον γέννησε. Χάρη στη σφαιρικότητα της προοπτικής του, το βιβλίο αποτελεί μια συνθετική ιστορική παρουσίαση των κύριων ιδεολογικών και πολιτικών εξελίξεων που σημάδεψαν τους νεότερους χρόνους, από τις απαρχές τους μέχρι και τον 20ό αιώνα.
Β’ Βαλκανικός Πόλεμος (1913)
Ταξίδι, Γραφή, Αναπαράσταση
Πώς πρέπει να τρέφεται, να παρατηρεί και να γράφει ένας ταξιδιώτης του 18ου αιώνα; Πόσο κοστίζει ένα ταξίδι στους Αγίους Τόπους την εποχή του Διαφωτισμού; Ποιος είναι ο μυστηριώδης Αθανάσιος που προσλαμβάνει ως γραμματέα τον δεκαεννιάχρονο Ρουσσώ; Τι γνωρίζει ένας Γάλλος έμπορος για τη μαντάμ Τυανίτη και τον οπιομανή γιατρό Σκαρλάτο Καρατζά; Πώς είναι τα ιδρύματα εγκλεισμού στην ανατολική Μεσόγειο το 1786; Πώς μια περιγραφή ταξιδιού γίνεται εισιτήριο για την Αγγλία; Ποιος είναι ο κομψός Ισαάκμπεης για τον οποίο ακούει ο Κωνσταντίνος Καρατζάς στο Βερολίνο; Πώς ένας πρέσβης προκαλεί ένα νέο τιράζ; Ποια κείμενα κρύβονται στις Κερκυραϊκές Αρχαιολογίες του Ευγένιου Βούλγαρη; Πώς βλέπει τις γυναίκες σε ένα χαμάμ ένας Γάλλος καθολικός κριτικός; Πόσα θύματα έχουν τον 18ο αιώνα οι επιδημίες πανώλης στο Αιγαίο; Πώς εξαφανίστηκαν οι τρούλλοι του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα; Τι κοινό έχει ο γενίτσαρος Πατρόνα Χαλίλ με τον ναπολιτάνο Μαζανιέλλο; Οι μελέτες του τόμου δεν απαντούν μόνο στα ερωτήματα αυτά. Μέσα από διεπιστημονικές προσεγγίσεις λησμονημένων ή άγνωστων κειμένων της ταξιδιωτικής γραμματείας, διερευνούν το ταξίδι στον ελληνικό χώρο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως φαινόμενο, τις συνθήκες διεξαγωγής του και τις προσπάθειες κανονικοποίησής του• μελετούν την τυπολογία, την «ποιητική» και την πρόσληψη των περιηγητικών κειμένων• εξετάζουν τις αναπαραστάσεις του «Άλλου» και τη σχέση τους με τις συλλογικές ταυτότητες, και αξιοποιούν την ταξιδιωτική γραμματεία ως πηγή για την πολιτισμική ιστορία, την ιστορία των εννοιών και των ιδεών, την ιστορία του καθημερινού βίου, την ιστορική δημογραφία και την αρχαιολογία.
