facebook twitter youtube googleplus
on/off

Δ. ΠαιανίαςΕκδηλώσεις: ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

 
image image image image

2024  -  ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΤΟΣ

ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΤΑΣΟ ΧΑΤΖΗ

Υπήρξε Ιδρυτικός Συνεργάτης

του Ευρωπαϊκού Κέντρου Τέχνης (1979)

Ο ζωγράφος και χαράκτης Τάσος Χατζής γέννημα-θρέμμα των Μεσογείων Αττικής, γενήθηκε στην Κερατέα το 1927. Ο πατέρας του Χρήστος, ανάπηρος του Μικρασιατικού Πολέμου, ήταν αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και προετοίμαζε το γιό του για στρατιωτική σταδιοδρομία. Όμως ο Τάσος είχε άλλα όνειρα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1949 – 1954) με καθηγητές τον Δημήτρη Μπισκίνη και τον του Ανδρέα Γεωργιάδη («Κρήτα»). Με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών συνέχισε τις σπουδές του για τρία χρόνια στο Παρίσι στις σχολές Collège Technique Estienne και École des Métiers d’Art.

Το 1965 εκλέχθηκε Γενικός Γραμματέας του Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου (σήμερα ΕΕΤΕ) όπου συνεργάσθηκε με τον Πρόεδρο και δάσκαλό του Ανδρέα Γεωργιάδη για την θεσμοθέτηση της ασφάλισης των λογοτεχνών και καλλιτεχνών απ’ όπου και προέκυψε το σχετικό Νομοθετικό Διάταγμα 4593/10.11.1966

Από το 1960 ως το 1973 εργάζεται και καταξιώνεται ως καλλιτέχνης γραφίστας/ επιμελητής εκδόσεων, συνεργαζόμενος με τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ) και με τους εκδοτικούς οίκους «Ελευθερουδάκη», «Φυτράκη» και «Μέλισσα». Στα 1962 έχει τον σχεδιασμό έκδοσης και την καλλιτεχνική επιμέλεια του εμβληματικού περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης». Άλλα ενδεικτικά εκδοτικά έργα της καλλιτεχνικής επιμέλειάς του είναι  η «Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος» του Δημήτρη Φωτιάδη, οι «Μεγάλοι Έλληνες Ζωγράφοι», τα βιβλία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που εισήγαγε ο Ευάγγελος Παπανούτσος και πλήθος εκδόσεων βιβλίων των Ν. Καζαντζάκη, Στρατή Δούκα, Ηλία Βενέζη, Μενέλαου Λουντέμη, Νικηφόρου Βρεττάκου, Γιώργου Κάρτερ, Ελένης Ουράνη, κ.ά.

Το 1970 τιμάται από την Ακαδημία Αθηνών για την καλλιτεχνική επιμέλεια και σύνθεση του «Ιστορικού Λευκώματος της Ελληνικής Επαναστάσεως» του Διονυσίου Κόκκινου.

Στα 1964-1973 ίδρυσε και διηύθυνε τη Σχολή Διακοσμητικής και Εντύπου της Χ.Ε.Ν. και δίδαξε (1970- 1973) στο Κέντρο Λιθογραφικών Σπουδών.

To 1965 στο British Museum μεταφέρει στο σχέδιο δώδεκα από τα δεκαοκτώ γλυπτά του Παρθενώνα («Ελγίνεια») απ’ όπου θα προκύψει η ομώνυμη σειρά των χαρακτικών του. Το έργο δεν εκτέθηκε ποτέ. Αποστάσματά του θα δημοσιευθούν στο περιοδικό «Τέχνη» (1982-83).

Το 1969 βραβεύεται το εργο του «Αλυκές της Αναβύσσου» στο διεθνές φεστιβάλ ζωγραφικής στηνCagnes – sur – mer, που διοργανώθηκε προς τιμήν του Ρενουάρ, υπό την αιγίδα της Unesco.

-2-

Το 1978 το ρουμανικό κράτος διοργανώνει έκθεσή του στη Casa de Cultura στο Βουκουρέστι, που την επισκέπτεται πλήθος κόσμου και επιφανείς άνθρωποι του πνεύματος, όπως ο μεγάλος ρουμάνος ποιητής Eugen Jebeleanu. Το Υπουργείο Πολιτισμού της Ρουμανίας αγόρασε το έργο «Φάληρο», που έκτοτε ευρίσκεται στο National Museum of Art of

Romania ενώ η δημοσιογράφος Ντορίνα Αντών τον προσκαλεί σε πολύωρη συνέντευξη στο κρατικό Radio Bucureşti.

Πήρε μέρος σε τέσσερις «Πανελλήνιες», στη Μπιενάλε του Σάο Πάολο (1968) και στη Διεθνή Έκθεση της Φρανκφούρτης (1972)

Στην Ελλάδα πραγματοποίησε πάνω από είκοσι ατομικές εκθέσεις, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα (Γκαλλερί «Κοχλίας», Γκαλλερί «Πανσέληνος», Γκαλλερί Παπαγεωργίου, Γκαλλερί «Έκφραση», Ελληνοαμερικανική Ένωση, Γκαλλερί «Αργώ», Γκαλλερί «Θόλος») και εξέδωσε δύο λευκώματα με σχέδια από την Ύδρα και τη Ζάκυνθο.

Ασχολήθηκε επίσης με τη θεωρία της τέχνης, έγραψε σχετικά άρθρα και πήρε μέρος σε δύο διεθνή συνέδρια της Unesco, στο Παρίσι και στο Άμστερνταμ.

Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Πινακοθήκη του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο Υπουργείο Πολιτισμού, στο Υπουργείο Παιδείας, στην Ελληνική Πρεσβεία του Καΐρου, στο Μουσείο Βορρέ, στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης (EUARCE) της Ελλάδος, σε πολλές ακόμα πινακοθήκες και ιδιωτικές συλλογές.

Γιά πολλά χρόνια διοργάνωνε καλλιτεχνικές και φιλολογικές συναντήσεις στο ατελιέ του της οδού Φειδιππίδου της Αθήνας καθώς και στο εξοχικό του κτήμα στα Λεγραινά Αττικής όπου και έμειναν παροιμιώδεις οι φιλολογικές και καλλιτεχνικές συνάξεις. Η σημερινή – και από ετών – στέγη της “Χρυσής Τομής” Κερατέας ήταν το καφενείο της οικογένειας Χατζή, όπου μάλιστα είχε εισαχθεί και – πρωτοφανέρωτο στα Μεσογείτικα χρονικά – γαλλικό μπιλιάρδο με τη μητέρα του Τάσου άριστη παίκτρια ! Στη δεκαετία ’70-’80 τα αδέλφια Τάσος και Παντελής Χατζής παραχώρησαν τη στέγη για την έδρα της “Χρυσής Τομής”.

Το 1992 ο Τάσος Χατζής προτάθηκε ως υποψήφιος για την έδρα ζωγραφικής της Ακαδημίας Αθηνών μαζί με τον Βλάσση Κανιάρη, θέση που τελικά κέρδισε ο Παναγιώτης Τέτσης.

Ήταν παντρεμένος με την Ιουλία Κωνσταντινίδου και είχαν δυό κόρες, την Μαρτίνη και τη Σοφία. Το 1993 ασθένησε από καρδιακή νόσο και τον επόμενο χρόνο άφησε την τελευταία του πνοή στο «Σισμανόγλειο» Νοσοκομείο.

(Βιογραφικά Αρχείου EUARCE)