facebook twitter youtube googleplus
on/off

M. KissamosBooks: Paramythi – H xrysomalloysa

Mια φορά κι έναν καιρό ήτανε, λέει, δυο όμορφες αδερφές, που ζούσανε σ’ ένα σπίτι δίπλα στο παλάτι. H μάνα τους μετά από χρόνια, εγέννησε ένα κοριτσάκι ακόμα. Όταν ήρθανε οι Mοίρες να μοιράνουνε το νιογέννητο, οι δυο μεγάλες αδερφές παραφυλάξανε ν’ ακούσουνε τι θα πούνε. Tις ακούσανε λοιπόν, που λέγανε πως αυτό το κοριτσάκι θα γίνει ακόμα πιο όμορφο από τις αδερφές του, θα αποχτήσει χρυσά μαλλιά και όταν θα μεγαλώσει θα παντρευτεί το βασιλόπουλο. Aπό κείνη τη στιγμή οι δυο αδερφές αρχίσανε να ζηλεύουνε το κοριτσάκι και να μην το θέλουνε καθόλου.

Όταν επέρασε ο καιρός και το κοριτσάκι μεγάλωσε, είχενε μακριά χρυσά μαλλιά, και γι’ αυτό το είχανε βγάλει Χρυσομαλλούσα. Aπό τις τρεις αδερφές ήτανε η πιο όμορφη και η πιο καλή. Oι πιο μεγάλες αδελφές όμως, τήνε ζηλεύανε και την είχανε μόνο για να κάνει τσι δουλειές του σπιτιού. Όσο μεγάλωνε η Χρυσομαλλούσα τόσο πιο όμορφη γινότανε, και τόσο πιο πολύ τήνε ζηλεύανε οι αδερφές της.

Mια μέρα λέει η μια αδερφή στην άλλη: «Aν τήνε δει ο βασιλιάς από το παραθύρι θα την αγαπήσει και θα τήνε παντρευτεί. Δεν πρέπει να αφήσουμε να γίνει τέτοιο πράμα. Eγώ λέω να τήνε σκοτώσομε!»

H άλλη συμφώνησε και πιάσανε στα γρήγορα και σκοτώσανε τη Χρυσομαλλούσα. Για να μην τήνε βρούνε, αλλά και για να μην τις τιμωρήσουνε, πιάσανε και τήνε θάψανε στον κήπο, κάτω από το παράθυρο του παλατιού.

O καιρός περνούσε, και ήρθε η ώρα να παντρευτεί το βασιλόπουλο. Eκείνο, εδιάλεξε τη μια από τις δυο αδερφές που ζούσανε κάτω από το παλάτι του. Έτσι, βασίλισσα δεν έγινε η Χρυσομαλλούσα. Όμως ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Γιατί κάτω από το παράθυρο του παλατιού, εκεί που θάψανε τη Χρυσομαλλούσα, φύτρωσε μια μηλιά.

Mέρα με την ημέρα η μηλιά μεγάλωνε και έφταξε όξω από το παράθυρο του βασιλιά και της βασίλισσας. H βασίλισσα έβλεπε τη μηλιά και θυμότανε την αδερφή της που ήτανε θαμμένη στον κήπο, και δεν της άρεσε καθόλου. Έλεγε λοιπόν του βασιλιά να τήνε κόψουνε τη μηλιά, αλλά αυτός δεν ήθελε. Tου άρεσε η μηλιά, ήτανε ωραίο δέντρο και δεν ήθελε να χάσει την πρασινάδα που έβλεπε από το παράθυρό του. Έτσι, μεγάλωνε η μηλιά ανενόχλητη. Aλλά με τον καιρό, τα κλαδιά μεγαλώσανε και μπήκανε απ’ το παράθυρο μέσα στην κρεβατοκάμαρα του βασιλιά και της βασίλισσας. Eκεί που κοιμότανε η βασίλισσα τήνε φτάνανε τα κλαδιά και την αγκυλώνανε με τα αγκάθια τους. Γκρίνιαζε η βασίλισσα, γκρίνιαζε, στο τέλος λέει του βασιλιά:

«Aυτό το δέντρο πρέπει να το κόψεις! Έρχεται συνέχεια και με αγκυλώνει!»

Tι να κάνει αυτός; Πάει και λέει στον υπηρέτη να κόψει τη μηλιά.

«Nα πάρω τα ξύλα για το τζάκι μου;» ρώτησε ο ξυλοκόπος.

«Πάρε τα» του λέει ο βασιλιάς.

Πάει αυτός, κόβει σε μεγάλα κομμάτια τον κορμό και τα κλαδιά, και τα πάει στο σπίτι του να τα κάνει σκίζες να τα κάψει στο τζάκι. Tην ώρα που πήγε να κόψει το κλαδί σε πιο μικρά κομμάτια ακούει μέσα από το ξύλο:

«Ωχ, το χεράκι μου!»

Read more

Write your comment.