Απομακρυσμένος από την πόλη, ο Χλωμός αξίζει την ιδιαίτερη προσοχή μας. Ο λόγoς; Eίναι ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Κέρκυρας και από εκεί μπορεί κανείς να ατενίσει όλο το νότιο τμήμα του νησιού… αφ’ υψηλού!
Οδοιπορικό στο νότο με κατεύθυνση τη Λευκίμμη. Στο δρόμο συναντήσαμε μία πινακίδα που έγραφε «Χλωμός». Πολλοί τουριστικοί οδηγοί το ανέφεραν ως ένα από τα πιο παλιά χωριά του νησιού. Πράγματι, χτίστηκε τον 13ο αιώνα και οι πρώτοι κάτοικοί του ήταν κτηνοτρόφοι των γύρω περιοχών. Η περιέργεια και η δίψα για εξερεύνηση μάς έκανε να παρακάμψουμε από την αρχική μας πορεία και να ανηφορίσουμε το φιδογυριστό δρόμο… Κάπου στα μισά αδράξαμε την ευκαιρία να κάνουμε μία στάση για να θαυμάσουμε από ψηλά τη Λίμνη Κορισσίων που εκτείνεται σε 6.000 στρέμματα στο νότιο τμήμα του νησιού. Η λιμνοθάλασσα, σημαντικός υδροβιότοπος (μέλος του δικτύου Νatura 2000), αποτελεί πόλο έλξης για 1.256 είδη πουλιών. Από τη μία το μπλε του Ιονίου και από την άλλη τα ατάραχα γαλαζοπράσινα νερά της, συνθέτουν ένα μαγευτικό τοπίο που προκαλεί θαυμασμό στους ανυποψίαστους…
Αυτό που σίγουρα δεν περιμέναμε να αντικρίσουμε ήταν οι τεράστιοι αμμόλοφοι με τους κέδρους που δεσπόζουν κοντά στην παραλία. Ένα πραγματικό μοναδικό φαινόμενο σε ολόκληρο το νησί, που παραπέμπει στην έρημο Σαχάρα. Αφού «αιχμαλωτίσαμε» αυτό το σεληνιακό σκηνικό με τον φωτογραφικό μας φακό, συνεχίσαμε πλέον ανενόχλητοι το δρόμο μας για τον Χλωμό… Αφήσαμε το αυτοκίνητό μας στο πάρκιγκ, στην είσοδο του οικισμού, και ξεκινήσαμε μία περιπλάνηση στα λιθόστρωτα στενάκια του με τα πόδια… Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα χωριά που εκτείνονται κατά μήκος ενός κεντρικού δρόμου, το συγκεκριμένο έχει διαμορφωθεί γύρω από μία πλατεία, σαν ρωμαϊκό forum. Όταν στην Κέρκυρα αναπτύχθηκε ο τουρισμός, πολλοί από τους κατοίκους, έφυγαν και εγκαταστάθηκαν στα παραλιακά μέρη της περιοχής, όπου ανέπτυξαν τις τουριστικές τους δραστηριότητες· αυτό γίνεται φανερό στα εγκαταλειμμένα αρχοντικά που συναντά κανείς στη διάρκεια της βόλτας του. Ανάμεσά τους κι αυτό του Δεσπότη του Μοριά, Θωμά Παλαιολόγου, αδελφού των Αυτοκρατόρων Ιωάννου Η΄ και Κωνσταντίνου ΙΑ΄, τελευταίου υπερασπιστή της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος εγκαταστάθηκε εδώ το 1460, όταν την πόλη της Κέρκυρας μάστιζε η πανούκλα.
Οι ανηφορικοί δρόμοι μάς οδήγησαν αισίως στην κορυφή, στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, όπου μείναμε άναυδοι από την απρόσκοπτη θέα… Από τη μία πλευρά όλο το νότιο τμήμα της Κέρκυρας απλωνόταν μπροστά μας, ενώ από την άλλη, σαν φυσικός εξώστης, ο Χλωμός έβλεπε όλη την ανατολική ακτογραμμή του νησιού. Μάλιστα χάρη στην καθαρή ατμόσφαιρα, το βλέμμα μας έφτασε μέχρι και τους γειτονικούς Παξούς. Εξερεύνησης συνέχεια, λοιπόν, και η τύχη μάς έφερε στο ατελιέ του ζωγράφου Τάσου Αλαμάνου ο οποίος -αποτραβηγμένος από τον υπόλοιπο κόσμο- περνάει ατελείωτες ώρες αποτυπώνοντας στον καμβά του κρυφές πτυχές του υποσυνείδητου.
Αφού κάναμε μια ενδοσκόπηση του δικού μας, επιλέξαμε να γράψουμε τον επίλογο στο μεζεδοπωλείο Balis όπου με την ησυχία μας πλέον χορτάσαμε… άπλετη θέα!

Πηγή: www.travelstyle.gr/