Πηγές
Απόσπασμα από το βιβλίο: «Βαλτεσινίκο: Ο τόπος μας».
Χρήστος Ι. Παπαδημητρακόπουλος. Αθήνα 2004/ 206 σελ.
Εκδόσεις Σαΐτη (χορηγία Συλλόγου Βαλτεσινιωτών «Η Κοίμηση της Θεοτόκου»).
Κάποιοι λένε ότι το όνομα του χωριού δηλώνει συνοικισμό σε τόπο με πολλά νερά. Δεν ξέρουμεΑΝ στ’ αλήθεια αυτή ήταν η αιτία της ονομασίας του χωριού, αλλά τα νερά που ρέουν άφθονα στη βορειοδυτική απόληξη του Μαινάλου που βρίσκεται το Βαλτεσινίκο, είναι μια πραγματικότητα.
«Έχει το χωριό πολλές πηγές* ύδατος σε διάφορα σημεία, αλλά επειγόμεθα να γράψουμε για την πηγή «Κεφαλόβρυσος», αυτήν την νερομάνα, που πηγάζει στην κορυφή του χωριού. Για να πάρουν οι μεταγενέστεροι ημών μίαν ιδέαν του «αρχαίου κάλλους» αυτής της πηγής, θα δώσωμεν εδώ ολίγας ειδήσεις περί αυτής, διότι ήδη η φυσιογνωμία της ολικώς απωλέσθη, λόγω της ανάγκης της κατασκευής εσωτερικού δικτύου υδρεύσεως του χωριού. Το νερό του «Κεφαλόβρυσου» τώρα μεταβιβάζεται δια σωληνώσεως σε όλες τις γειτονιές και σ’ όλα σχεδόν τα σπίτια. Αυτή η νερομάνα στο κεφάλι του χωριού, αναπηδούσε μέσα από ένα βράχο και εκ πολλών του βράχου στομίων, κι’ έτσι κατενέμετο αφ’ εαυτού το νερό προς διαφόρους διευθύνσεις και μάλιστα κατενέμετο κατά τέτοιον τρόπον, ώστε να ευεργετή όλα τα σπίτια του χωριού, τα κατάσπαρτα στα εδαφικά ανεβοκατεβάσματα της κατωφερείας.Ένα στόμιον του βράχου έστελνε το νερό προς ανατολικήν κατεύθυνσιν και θα εδημιούργει ένα μικρόν καταρράκτην καθώς θα εκρημνίζετο από το ύψος του βράχου προς τα κάτω.
Θα εδημιουργείτο δηλαδή μια χαριτωμένη υδάτινη πτώσις, εάν δια πρακτικούς λόγους εις το σημείον που θα ερρίπτετο προς τα κάτω το νερό, οι παλαιοί δεν άλλαζαν την τοιαύτην πτώσιν προχείρως. Εις το σημείον λοιπόν εκείνο της ροής προς τα κάτω, οι παλαιοί έβαναν έναν επιμήκη κορμόν δένδρου καταλήγοντα σε τρεις κλάδους. Σαν δικριάνι. Η πλευρά του κορμού του δέντρου που θα έπιανε το νερό να το φέρη εις τους κλάδους του ήτο σκαμμένη εσωγλύφως, είχε γίνει αυλάκι που έμπαινε το νερό σ’ αυτό το σκαλισμένο του κορμού τμήμα. Έτσι εσωγλύφως και ο κάθε κλάδος σκαμμένος σε μικρότερο αυλάκι εδέχετο εκ του κεντρικού κορμού την αναλογούσαν ποσότητα ύδατος και είχαμε τρεις ροάς ύδατος (τρεις βρύσες).Μία άλλη έξοδος νερού εσχημάτιζεν εις το κέντρον του βράχου μικράν λίμνην με αύλακα εξόδου του ύδατους προς δυσμάς αυτού, ενώ η λιμνούλα αυτή εκαλύπτετο από φυσικό λιθαρένιο παραπέτασμα που ήτο και αυτό τμήμα του όλου πετρώματος. Χάρις σ’ αυτό το στηθαίο παραπέτασμα εκεί ήσαν προφυλαγμένες από τα βλέμματα των διαβατών οι νοικοκυρές που «έβγαζαν» ή «ξέβγαζαν» τα σκουτιά τους».
(Μπούμπουλης σελ. 722,723)
Πηγή Άγιος Θανάσης
