Λήμνος
Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Μύρινα με πληθυσμό 6.000 περίπου κατοίκους. Είναι χτισμένη στη θέση της ομώνυμης αρχαίας πόλης. Πρόκειται για έναν εξαιρετικής γραφικότητας οικισμό με λεύκες, πλατάνια, ευκάλυπτους, αρμυρίκια και τζιτζιφιές, που στεφανώνεται από ένα επιβλητικό κάστρο που δεσπόζει περήφανο πάνω από τους δύο γιαλούς της πόλης.
Τα στενά λιθόστρωτα καλντερίμια, τα κεραμοσκέπαστα σπίτια, τα παλιά αρχοντικά δημιουργούν ένα σκηνικό απαράμιλλης και πρωτόγονα ανεπιτήδευτης ομορφιάς, που δύσκολα συναντά κανείς σήμερα. Τα δεκάδες ψαροκάικα στο λιμάνι, οι μυρουδιές από τις ταβέρνες που σερβίρουν φρέσκα ψάρια και εκλεκτά ντόπια κρασιά, συνθέτουν μια εικόνα γαλήνης και παράλληλα ένα ηδονιστικό παράδεισο των αισθήσεων που δεν ξεχνιέται εύκολα.
Η πόλη χωρίζεται σε δύο συνοικισμούς: Το “Τσας” και το “Ανδρώνι”. Το όνομα “Τσας” είναι λέξη Ρωσική που σημαίνει σταθμός και διατηρείται από τα χρόνια στα οποία οι αδελφοί Ορλώφ είχαν πολιορκήσει τους Τούρκους στο Κάστρο της Μύρινας.
Για την ονομασία του συνοικισμού “Ανδρώνι”, υπάρχουν δυο απόψεις. Η πρώτη στηρίζεται στο μύθο ότι οι Λημνιές έριξαν όλους τους άνδρες του νησιού, επειδή τις είχαν εγκαταλείψει λόγω της δυσοσμίας του σώματός τους, απ’ το ακρωτήρι Πέτασσος. Έτσι αρχικά η περιοχή ονομάστηκε “Ανδρωφόνιον” και αργότερα “Ανδρώνιον” (Ανδρώνι). Κατά τη δεύτερη εκδοχή ο συνοικισμός έλαβε το όνομα του από τον Ανδρόνικο Γ’ τον Παλαιολόγο.
Το κάστρο: Χρονολογείται από τον 12ο μ.Χ. αιώνα και χτίστηκε πάνω στα ερείπια προγενέστερου πελασγικού τείχους. Αποτελεί σήμα κατατεθέν του οικισμού και η εικόνα του είναι φαντασμαγορική όταν φωτίζεται τα βράδια. Η θέα που προσφέρει είναι μαγευτική καθώς μπορεί να απολαύσει κανείς ακόμα και τον Άθω, που σύμφωνα με το στίχο του Σοφοκλή “σκιάζει νώτα λημνίας βοός”. Στο κάστρο κυκλοφορούν ελεύθερα γύρω στα 200 ελάφια που αποτελούν άλλη μία ξεχωριστή νότα στο τοπίο. Η σημερινή μορφή του ανάγεται στο 1207, όταν το επισκεύασαν οι Ενετοί ηγεμόνες του νησιού.
Ο Ρωμέικος Γιαλός: Βόρεια του κάστρου είναι μια απ’ τις δυο κυριότερες συνοικίες της πόλης με καταπληκτικά νεοκλασικά αρχοντόσπιτα, όλα χτισμένα στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Ήταν η συνοικία των Ελλήνων τα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας και ονομάστηκε έτσι κατά αντιδιαστολή με τον Τούρκικο Γιαλό, που βρίσκεται στα ανατολικά του κάστρου και αποτελούσε το μέρος όπου ζούσαν οι Τούρκοι. Τα σπίτια αυτά μαρτυρούν τη δύναμη και τον πλούτο των ξενιτεμένων Λημνιών που μεγαλούργησαν σαν έμποροι στα κοσμοπολίτικα κέντρα της εποχής, την Οδησσό, την Τεργέστη και την Αλεξάνδρεια.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο: Στο Ρωμέικο Γιαλό βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο με πάρα πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα από τις ανασκαφές της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής. Οι χώροι του είναι εξαιρετικά καλαίσθητοι και προσεγμένοι και εντυπωσιάζει η μουσειακή αντίληψη για την παρουσίαση των εκθεμάτων από τους Προϊστορικούς ως τους Βυζαντινούς χρόνους. Το Μουσείο περιλαμβάνει τις εξής συλλογές:
- Προϊστορικά ευρήματα στην Πολιόχνη
- Αρχαϊκά – ρωμαϊκά ευρήματα στο Καβείριο
- Γεωμετρικά – ελληνιστικά ευρήματα στην Ηφαιστία
- Προϊστορικά ευρήματα στο Κουκονήσι Ευρήματα σωστικών ανασκαφών στη Λήμνο.
Το Εκκλησιαστικό Μουσείο: Σε μικρή απόσταση βρίσκεται και το Μητροπολιτικό Μέγαρο όπου στεγάζεται το Εκκλησιαστικό Μουσείο του νησιού με πάρα πολλά σκεύη, εικόνες, άμφια και άλλα εκκλησιαστικά κειμήλια. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται ο Μητροπολιτικός Ναός της Αγίας Τριάδας που χτίστηκε με χρήματα των Λημνιών καραβοκύρηδων στη θέση μιας παλιάς ξύλινης εκκλησίας, όπου απαγχονίστηκε το 1870 από τους Τούρκους ο Μητροπολίτης του νησιού Ιωακείμ.
Το Ιερό της Αρτέμιδος: Κοντά στην πόλη και μέσα στο χώρο του ξενοδοχειακού συγκροτήματος “Porto Palace” βρίσκεται το Ιερό της Αρτέμιδος που ήρθε στο φως το 1993. Το Ιερό (με διάφορες οικοδομικές φάσεις από την Αρχαϊκή ως την Ελληνιστική περίοδο) εκτός από το κεντρικό κτίριο είχε υπαίθριο λιθόστρωτο χώρο, εκατέρωθεν του οποίου υπήρχαν δωμάτια, βοηθητικά της λατρείας.
