Η λίμνη Δοϊράνη βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ Ελλάδας και της ΠΓΔΜ και καταλαμβάνει έκταση 42,8 km2 από τα οποία τα 15,6 km2 ανήκουν στην Ελλάδα. Την κύρια πηγή τροφοδοσίας με ύδατα της λίμνης αποτελούν τα μικρά ρέματα που καταλήγουν σε αυτήν. Στο χωριό Δοϊράνη, στην όχθη της λίμνης, μπορεί σήμερα ο επισκέπτης να βρει εγκαταστάσεις για ψάρεμα όλο το χρόνο. Στην περιοχή δεσπόζει το μνημείο που υπάρχει σε ανάμνηση της μάχης της Δοϊράνης καθώς και πολλά άλλα αξιοθέατα. Ο Δήμος Δοϊράνης σε συνεργασία με το Μουσείο Γουλανδρή, ανέλαβε τη δημιουργία του Μουσείου Λίμνης Δοϊράνης, που στεγάζεται σε νεόδμητο κτίσμα δίπλα στη λίμνη. Ο επισκέπτης της Δοϊράνης θα νιώσει την απέραντη γαλήνη του τόπου, απόσταγμα ιστορικής διαδρομής πολλών αιώνων και θα απολαύσει το μαγευτικό δειλινό, με τα νερά της λίμνης να κοκκινίζουν, καθώς ο ήλιος βυθίζεται εντός τους. Τα πεντακάθαρα νερά της, προσφέρονται για ψάρεμα όλο το χρόνο.
Στην λίμνη έχουν εντοπιστεί περί τα 18 είδη ψαριών με κυριότερα το γριβάδι, τον γουλιανό, την πλατίτσα και το περκί και περί τα 36 είδη πουλιών με σημαντικότερα από αυτά τη Λαγγόνα (Phalarocorax pygmeus) και τον Αργυροπελεκάνο (Pelecanus Crispus), τα οποία έχουν αναγνωριστεί παγκόσμια απειλούμενα.
Ο επισκέπτης της Δοϊράνης θα νιώσει την απέραντη γαλήνη του τόπου, απόσταγμα ιστορικής διαδρομής πολλών αιώνων και θ’απολαύσει το μαγευτικό δειλινό, με τα νερά της λίμνης να κοκκινίζουν, καθώς ο ήλιος βυθίζεται εντός τους. Άβγαλτο ντροπαλό κορίτσι η λίμνη μπροστά στα βλέμματα των ανθρώπων. Τα πεντακάθαρα νερά της λίμνης, με τις ιαματικές τους ιδιότητες, προσφέρονται για ψάρεμα όλο το χρόνο. Η παραλιακή διαδρομή από τον οικισμό της Δοϊράνης μέχρι το βόρειο άκρο της λίμνης, την περιοχή των “Χίλιων Δέντρων” είναι μαγευτική.
Στην τοποθεσία Χίλια Δέντρα στο δάσος των Μουριών, 4 χιλιόμετρα βόρεια του οικισμού Δοϊράνη έχει διαμορφωθεί ένας πανέμορφος χώρος αναψυχής, στο κέντρο μιας συστάδας από γέρικες βελανιδιές έως και 400 χρόνων. Το δάσος, όντας σπάνιο, έχει χαρακτηρισθεί Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης και μαζί με ένα μικρό τμήμα της λίμνης, περιλαμβάνεται στις προτεινόμενες προς ένταξη περιοχές στο Δίκτυο «Φύση 2000». Στην περιοχή υπάρχουν αξιόλογοι χώροι διαμονής, εστίασης και αναψυχής.
Οι αιωνόβιες βελανιδιές ανάμεσα στη λίμνη και το βουνό δημιούργησαν το “Μνημείο της Φύσης”. Ανεβαίνοντας βορειότερα, μαζί με την γαλήνια ομορφιά της λίμνης ο επισκέπτης απολαμβάνει, κοντά στα Κάτω Σούρμενα, που είναι οικισμός στις Μουριές, τη δροσιά ενός καταρράκτη του οποίου τα νερά πέφτουν σχεδόν από 100 μέτρα ύψος. Η πλούσια βλάστηση από αιωνόβια πλατάνια, σφένταμο και φράξο κάνουν το τοπίο ειδυλλιακό και ευχάριστο. Συνεχίζοντας την πορεία προς τα σύνορα συναντά κανείς περιοχές πάνω στο Μπέλες που τις γνωρίζουν καλά όσοι ασχολούνται με το κυνήγι. Η βλάστηση στα ψηλότερα σημεία μειώνεται, αυξάνονται οι αετοφωλιές και φαίνονται πάνω στην οροσειρά οι πυραμίδες που οριοθετούν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
Στα καθάρια νερά της καθρεφτίζεται το Μπέλλες, καθώς και τα σπίτια της αντίπερα όχθης. Τα 2/3 της λίμνης ανήκουν στη FYROM, μα η νοητή συνοριογραμμή δεν εμποδίζει τα περίφημα γριβάδια να γυροφέρνουν ελεύθερα. Μόνο τους εμπόδιο τα δίχτυα των ψαράδων, που τα σηκώνουν με τις πλάβες τους πρωί και απόγευμα.
Το Μπέλλες( 2.031μ.) αποτελεί το φυσικό όριο με FYROM και ανατολικότερα με Βουλγαρία. Ο επιβλητικός όγκος του βουνού σε συνδυασμό με τη γαλήνια ομορφιά της λίμνης Δοϊράνης ,που αποτελεί κι αυτή ένα όριο στα βόρεια σύνορα μας, συνθέτουν ένα εκπληκτικό τοπίο. Η ανυπαρξία ασφαλτοστρωμένου οδικού δικτύου στο Μπέλλες διαφύλαξε την ομορφιά και τη βαθύτατη σιωπή του. Στις ανηφορικές διαδρομές του μπορεί κανείς να συναντήσει τον εαυτό του, σε ένα ταξίδι της ψυχής ή τα χνάρια των αγριογούρουνων. Η βλάστηση πλούσια από τα χαμηλά του βουνού με αιωνόβια πλατάνια, δρυς, σφένδαμο και φράξο μάγεψε και τους προσκόπους, που έστησαν στο βουνό το περιβαλλοντικό και κατασκηνωτικό τους κέντρο. Όσοι επισκέπτες σταθούν τυχεροί, θ’ανακαλύψουν κρυμμένο σε μια οργιώδη βλάστηση τον καταρράκτη του Μπέλλες. Ψηλά στο βουνό και μέχρι τα 2000 μέτρα, η βλάστηση χάνεται και στα όρια της κάποια καμμένα δέντρα, απομεινάρια καταιγίδων. Από κει αρχίζει το βασίλειο των αετών.
Πηγή: http://www.kilkis.gr